En daar stond ik dan met mn nieuwe broek bij de kleermaker. Hij keek me meewarig aan… en vroeg nogmaals: ‘Wát moet er aan deze broek worden gerepareerd..?’
‘Niets…. Maar er zit een labeltje aan de binnenkant, kunt u die eruit halen?’ Ik zag de verbaasde blik in zijn ogen (t was ook echt een piepklein labeltje maar met een bloedirritante harde draad gestikt..) hij haalde even zijn schouders op en zei: ‘Ok, over een week kunt u m ophalen’.
Daar baalde ik wel even van, want als je een nieuwe broek hebt, wil je m zo graag meteen aan….
‘Waarom heb ik dat nou weer’ dacht ik ‘zo’n piepklein labeltje wat me zó irriteert…’ Maar ik had het geprobeerd en het labeltje met het knijterharde draadje irriteerde me zó erg dat de broek binnen een half uur weer terug in de kast lag.
Herkenbaar, want ik heb dit wel vaker met kleding. Wol? Al is het maar een paar procent, ik voel het direct… Labeltjes? Bloedje irritant! Naden met harde stiksels? Pffffff…..hoe leuk de kleding ook is, ik hang het terug….
En terwijl ik naar buiten liep, een beetje morrend in mezelf, sprong ineens het verhaal van ‘de prinses op de erwt’ in mn gedachten….
Herinner je je het nog?
“Toen werd er aan de stadspoort geklopt en de oude koning ging opendoen. Het was een prinses die buiten stond. Maar, lieve hemel, wat zag ze eruit door de regen en het noodweer! Het water liep uit haar kleren en haren, bij de punt van haar schoen liep het erin en bij de hiel er weer uit; zij zei dat ze een echte prinses was.
“Ja, daar zullen we wel achter komen!” dacht de oude koningin, maar ze zei niets. Ze ging haar slaapkamer binnen, nam al het beddengoed weg en legde een erwt op de bodem van het bed, nam toen twintig matrassen, legde die boven op de erwt en toen opnieuw twintig veren bedden boven op de matrassen. Daar moest de prinses nu ‘s nachts op liggen.
‘s Morgens vroegen ze haar hoe ze had geslapen. “O, verschrikkelijk slecht!” zei de prinses, “ik heb de hele nacht bijna geen oog dicht gedaan! De hemel weet wat er in mijn bed lag. Ik heb op iets hards gelegen en ik ben over mijn hele lichaam bont en blauw! Het is afschuwelijk!” Toen konden ze zien dat het een echte prinses was omdat ze dóór de twintig matrassen en de twintig veren bedden heen de erwt gevoeld had.
Zó teer van huid kon alleen maar een heuse prinses zijn.”
‘Goh..’ dacht ik ineens ‘zou die prinses ook Hoog Sensitief zijn geweest? Vast wel! 😊’
En terwijl de zon op mn gezicht scheen, want het was die dag mooi weer, wat ook weer een extra reden was om die nieuwe zomerbroek graag aan te willen maar ja…voelde ik een dikke glimlach op mijn gezicht komen.
Geen idee natuurlijk of alle prinsessen zo gevoelig zijn als in dit sprookje, maar wat ik wél weet is dat veel hoog sensitieve personen dit herkennen! Waar anderen vaak helemaal geen erg in hebben, voelen wij ieder hard draadje prikken, labeltje schuren, stof kriebelen….. vaak zo erg dat het kledingstuk weer terug de kast in gaat (of naar de kleermaker..)
De broek is inmiddels terug en ik draag hem met plezier. Lang leve de kleermakers!
