Hoe vaak doe jij iets omdat je voelt dat het van je wordt verwacht..?! 
Ook al is er niets concreets uitgesproken door de ander.

Daarbij doe je het ook nog eens graag GOED.
Liefst foutloos (wat onmogelijk is en dat wéét je wel, maar tóch…dat verlangen zit nou eenmaal in jou)

Bij voorkeur in één keer goed want dat geeft jou rust, hoop je…
Aangezien je (onbewust) op een zeer gedetailleerde manier waarneemt, voel je vaak direct aan wanneer iets niet klopt. Ook al doet de ander vrolijk en blij; intuïtief weet jij dat het anders is, wat jou een onrustig gevoel geeft. 

Dit maakt dat je dikwijls zeer hoge eisen (té hoog…) aan jezelf stelt.
Omdat dit een patroon is wat in je vroege jeugd al is ontstaan, voelt het als vanzelfsprekend.
Je bent je er vaak onbewust van dat je té veel verantwoording neemt.  
Sterker nog; op momenten dat je het probeert te doorbreken, geeft dat je zó’n onrustig gevoel dat het je meer gemak LIJKT te geven wanneer je je oude gedrag weer oppakt.

Bovendien heb je een strenge, scherpe Innerlijke Criticus / Innerlijke stem. Altijd aanwezig, zeer opmerkzaam en niet schromend om jou direct en ongecensureerd te waarschuwen wanneer je het ‘verkeerd’ doet.

Vooral de tegenwoordig hectische tijd, waar veel onrust is door alle tegenstellingen, regels en informatie die telkens aangepast worden en zichzelf daarna weer blijken tegen te spreken, het thuiswerken waarin het gemis aan collega’s steeds groter wordt, de polarisatie waardoor verbinding met elkaar vaak ver te zoeken is, trekt een flinke wissel op ons.

Door alle onrust die dat veroorzaakt ontstaat meer en meer het verlangen naar overzicht, wat steeds lastiger wordt. Waardoor de neiging om weer in oude patronen te schieten; aan alle verwachtingen te voldoen, liefst perfect en zo snel mogelijk…steeds dwingender kan worden.
Het is een enorme uitdaging om de verbinding met jezelf te behouden of zelfs terug te vinden.

Je voelt je vaak net zo’n muis; rennend in een draaiend rad waar geen eind aan lijkt te komen. Tis dan ook niet vreemd dat depressies, burn-out, ‘zwarte gedachtes’ (zoals een cliënt het benoemde) steeds vaker voorkomen.

Een mooie eigenschap van HSP is goed te willen en ook te kúnnen zorgen voor je omgeving.
Omdat je vaak zo haarscherp aanvoelt wanneer iets (nog) niet klopt.
Al heel snel verbanden ziet die voor de ander nog onzichtbaar zijn, waardoor jij eerder aanvoelt wat nodig is.

Maar je kunt nou eenmaal niet weggeven wat je niet hebt…
Dus zorg altijd éérst voor jezelf. Voldoende rust, energie, overzicht in wat jij nodig hebt, balans in geven en ontvangen, ruimte voor jezelf. Deze ‘levensingrediënten’ zijn altijd al essentieel voor wie sensitief is, maar nu nog véél crucialer!

Door goed voor jezelf te zorgen kun je een betere balans bewaren en vanuit dáár van waarde zijn voor je omgeving. In plaats van weg te geven wat er nog van je over is en jezelf daardoor totaal uit te putten.

Verandering en betere keuzes beginnen altijd bij jezelf.