Ze is hier voor haar 2e sessie. Die 1e keer kwam ze héél anders binnen dan vandaag.
Stralend kijkt ze me aan. ´Het gaat echt al zó´n stuk beter!´, zegt ze.
‘Wat maakt dat je je nu al zoveel beter voelt?’, vraag ik haar benieuwd.
Want dit is al zó’n grote verandering in korte tijd.
‘Dat ik nu zeker weet dat ik niet gek ben…’ zegt ze. ‘Ik snap nu veel beter waar het vandaan komt dat alles voor mij zó anders voelt dan voor mijn familie en vrienden.
Dat zij mij niet begrijpen en ik hun niet.
Nu ik weet dat ik Hoog Sensitief ben en met alles wat je me de vorige keer daarover vertelde… valt er zóveel op zn plek. Tis één en al herkenning! Dat geeft me ruimte om weer te durven luisteren naar mezelf. Ik duw niets meer weg uit angst dat ik ‘gek’ ben. Of dat ik het wel weer verkeerd zal hebben. Ik vertrouw weer op mezelf en dat is zó onvoorstelbaar fijn….’
Zij straalt. Ik lach.
Want het is voor mij zó herkenbaar. Ook ik dacht vroeger dat ik vast en zeker ‘gek’ moest zijn. Omdat alles schijnbaar zó anders aanvoelde voor mij dan voor mijn omgeving. Áls ik al eens durfde uit te spreken wat ik voelde, of wat er plotseling als een soort ‘diep zeker weten’ in me op kwam (wie hoog gevoelig is weet precies waar ik het nu over heb..) of liet merken hoe enórm iets me kon raken, werd er ‘vreemd’ naar me gekeken. Een beetje meewarig…
‘Jij bent ook zó overgevoelig..!’ werd er dan gezegd. Of.. ‘tjonge, wat ben JIJ toch eigenwijs!’
En als je als kind iets NIET wilt zijn, dan is het ‘anders’ zijn dan de rest. Vooral niet als jouw gevoel schijnbaar door niemand in je nabijheid wordt herkend.
Dus ik keek goed hoe mijn omgeving reageerde en probeerde dat ook. En hoewel het enorm ‘wrong’ in mijn binnenste, lukte het me steeds beter. Ik duwde uit alle macht dat gevoel weg, sprak mezelf streng toe en deed dus ‘normaal’…. Maar de onrust die ik van binnen voelde bleef…
De meeste vrouwen die hier komen, herkennen zich in Hoog Sensitiviteit.
Zijn overgevoelig genoemd, eigenwijs, zeurderig, zelfs bemoeizuchtig.
Ze voelen zich (over)verantwoordelijk voor alles en iedereen. Overzien vaak wat nodig is en/of wat anderen nodig hebben. Voelen dikwijls haarscherp wat er ‘mis’ is.
Kunnen al snel verbanden leggen in situaties die anderen (nog) niet zien.
Dikwijls kunnen ze daardoor de vinger op ‘de zere plek’ leggen, wat door hun omgeving niet altijd wordt gewaardeerd; soms omdat diegene er nog niet aan toe is, soms omdat de ontkenning té groot is én blijft. Dat vormt dan een flinke uitdaging om je op die momenten te realiseren dat je het beter bij de ander kunt laten. Omdat het gevoel wat jij van binnen ervaart zó sterk kan zijn, dreigt het gevaar dat je over grenzen gaat. Zowel die van jezelf als van de ander.
Het gevaar dat je als hoog gevoelige door het leven ‘racet’, zónder met regelmaat de tijd te nemen om te voelen wat je zélf nodig hebt, is enorm. Want daar kom je simpelweg niet aan toe; door de flinke hoeveelheid prikkels die je te verwerken hebt (je zintuigen staan altijd op scherp) maar ook door alle taken die je (onbewust) op je neemt. Dit doe je in het begin altijd vrijwillig en vanuit liefde voor de ander. Maar als je het té vaak doet, creëer je daardoor ook weer verwachtingen vanuit je omgeving. Die je eveneens aanvoelt en wat ook weer onrust geeft. En zo ontstaat de vicieuze cirkel…
Het voelt alsof de hele wereld op je schouders ligt. Wat vaak mentale en/of fysieke klachten geeft.
Een eerste signaal is dus vaak ook letterlijk pijnlijke nek en schouders…
Herken jij jezelf in Hoog Gevoeligheid? En kun je wel wat meer inzichten gebruiken?
Stuur me een mailtje, dan neem ik zo snel mogelijk contact met je op.
