Het is een vreemde, hectische en vooral heftige tijd…. Er wordt van alles geroepen over het Corona virus. Ik weet niet hoe jullie dit ervaren, persoonlijk vind ik de berichtgeving nogal verwarrend.
De reacties om me heen trouwens ook…

Ik zie hysterie in de supermarkten: mensen die boodschappen inslaan voor de komende 10 jaar.  Ik had m’n kleindochter beloofd samen een glutenvrije appeltaart te bakken. We zijn bezig een kookschriftje voor haar te maken met daarin de allerlekkerste glutenvrije recepten omdat zij coeliakie heeft. Uiteraard moeten deze recepten wél eerst worden gemaakt en gekeurd 😊
Precies die vrijdag kwam de hamsterwoede in volle gang. Lege schappen, we konden nét aan de laatste 6 appeltjes scoren. Terwijl ik met m´n kleindochter in de supermarkt liep te speuren naar wat er nog wél voorradig was van wat er op ons boodschappenbriefje stond, werd ik vanuit het niets uitgescholden door een dame terwijl ik langs haar liep. Nog steeds geen idee waarom.  Ook maar niet gevraagd omdat m´n kleindochter naast me liep en de agressie van het gezicht van deze dame afstraalde. Terwijl ik even later bij een ander schap stond kwam ze wéér naar me toe en snauwde me een scheldwoord toe. Had haar graag gevraagd wat er met haar aan de hand was, want deze reactie komt érgens vandaan en heeft niets te maken met wat er op dát moment gebeurde…
Maar niet gedaan vanwege de uitdrukking op haar gezicht… toch kan ik er nog steeds in opperste verbazing op terug kijken en zo’n buitensporige reactie houdt me ook wel bezig…

Ik zie mensen vingertjes naar elkaar wijzen. Heftige discussies voeren op het moment dat ze iemand tegenkomen die een andere keuze maakt en/of andere mening heeft… In plaats van naar elkaar te luisteren, schieten mensen in een ‘welles-nietes’ modus. Alsof ‘gelijk krijgen’ in deze situatie het hoogste goed is wat er te behalen valt…
Ik lees berichten met getallen, waarin wordt gezegd dat het (tot nu toe) nog wel meevalt ten opzichte van de griepepidemieën in andere jaren.
Hoor en zie ‘complot denkers’, waarin dingen worden geroepen die me ook weer aan het denken zetten… 
Lees mooie verhalen met daarin spirituele uitleg over het ‘waarom’.

Verwarrend…
Maar wie de waarheid ‘in pacht heeft’ is volgens mij op dit moment niet het allerbelangrijkste.
Misschien komen we daar later ooit achter, misschien ook niet.
Relevant is: hoe komen we hier op de (meest haalbare) beste manier doorheen…

Er wordt wel eens beweerd dat dit soort gebeurtenissen voor een grotere verbinding met elkaar zou zorgen. Daar zie ik inderdaad hele mooie voorbeelden van. Maar helaas dus ook veel van het tegenovergestelde…

Hoe ga jij hier mee om..?!
Vanuit mezelf kan ik je alleen maar vertellen dat ik er heel slecht tegen kan. Merk dat ik me terug trek in huis. Niet omdat dit het dringende advies is vanuit de overheid, maar omdat ik de buitenwereld nu even wil buiten sluiten… Afspraken voor m’n praktijk worden afgezegd. Uiteraard begrijp ik dat. Tegelijkertijd wroeten er dan ook wel weer allerlei gedachtes door mijn hoofd want natuurlijk vind ik het ook doodeng…
Tegelijkertijd: ik heb ook nog véél boeken die ik dolgraag wil lezen. Vaak niet aan toekom.
Dus ik heb besloten dat dit een prima tijd is om al die prachtige boeken nu daadwerkelijk eens op te pakken. M’n voorraad levensmiddelen eens goed door te lopen en zoveel mogelijk op te maken.
Creatief koken met wat ik heb.
M’n administratie weer eens bij te werken. Nóg een glutenvrije appeltaart te bakken met m’n kleindochter, want gelukkig kon ik een mix bestellen die vandaag binnen komt (nu hopen dat er nog appelen zijn…)
Maar ik ga ook naar buiten: de natuur in. Naar m’n paard. Wandelen met m’n hond.

Waarbij ik contact met anderen zoveel mogelijk probeer te vermijden.
Niet vanwege het virus maar omdat ik van binnen een soort van ‘shut down’ voel.
Het egoïsme van mensen die boodschappen inslaan zonder erbij na te denken of er nog iets over blijft voor anderen…. Voedselbanken die nu niets meer binnen krijgen… De ‘korte lontjes’ van waaruit gereageerd wordt. Het is me even te veel. 

Adviezen heb jij ondertussen waarschijnlijk al genoeg gekregen.Misschien ben je er zelfs al geïrriteerd door geraakt… Het enige wat ik je nog mee wil geven is datgene wat ik jou altijd al voor houd. Omdat ik zie dat de meesten van ons het zo vaak vergeten… terwijl het de basis is van alles.

Zorg zo goed (als mogelijk is) voor jezelf.
VOEL wat jij nodig hebt. Je lichaam is daarbij jouw allerbeste raadgever.

Wat daarbij helpt is bijvoorbeeld:
Mediteren.
Goed blijven ademhalen.
Keer wat vaker naar binnen in jezelf.
Zet al die tollende gedachtes eens op ‘shut-down’… angst en paniek zijn slechte raadgevers.
Je kunt niet méér doen dan je best. Controle bestaat niet… dus laat dat idee los.
Stress verlaagt je weerstand: zorg voor voldoende rust en ruimte voor jezelf.

Heb je nog energie over: zorg dan ook voor de mensen om je heen. Dat kan al heel simpel zijn door ook wat in de supermarkt te laten liggen voor anderen.  Een boodschap te doen voor iemand die het huis niet uit durft of kan. Stuur eens een lief berichtje. Bel iemand die het zwaar heeft (zou dit niet altijd zo moeten zijn, vraag ik me dan weer ook af…maar ik weet dat dit constante ‘doordenken’ bij hoog gevoeligheid hoort, dat het hier weinig toe te voegen heeft dus ik laat het even hierbij )
Heeft de ander een mening die niet helemaal strookt met wat jij vindt? COMMUNICEER… VRAAG… Je kunt er misschien nog iets van leren…

Wees lief voor jezelf én voor de ander. Blijf voelen wat het beste is voor jou op dit moment.

Onderstaand gedicht las ik op FB, heb het daar ook al gedeeld en als je het nog niet kent en de puf hebt om nog even door te lezen: doen… Tis echt prachtig…. ♥

Ja, er is angst.
Ja, er is isolatie.
Ja, er is paniekaankoop.
Ja, er is ziekte.
Ja, er is zelfs dood.

Maar
Ze vertellen dat ze in Wuhan na zoveel jaren lawaai
weer de de vogels kunnen horen zingen
Dat de lucht na een paar weken rust
niet langer dik met dampen is
maar helder en blauw.

Ze vertellen dat ze in de straten van Assisi
mensen horen zingen voor elkaar
en hun ramen openhouden
zodat degenen die alleen zijn
de geluiden van familie om hen heen kunnen horen.

Ze vertellen dat een hotel in het westen van Ierland
gratis maaltijden bieden en bezorgen aan huis.
En vandaag was een jonge vrouw die ik ken
bezig met het verspreiden van flyers
met haar nummer door de buurt
zodat de ouderen iemand hebben
die ze kunnen bellen…

En kerken, synagogen, moskeeën en tempels
bereiden zich voor om mensen te verwelkomen
en onderdak te bieden aan daklozen, zieken
en vermoeiden.

Over de hele wereld vertragen en reflecteren mensen
Over de hele wereld kijken mensen op een nieuwe manier
naar hun buren, en over de hele wereld worden mensen
wakker met een nieuwe realiteit.
Hoe groot we echt zijn.
Op hoe weinig controle we echt hebben.
Over wat er echt toe doet.
Liefde en van elkaar houden.

Dus we bidden en we herinneren ons dat
Ja, er is angst
maar er hoeft geen haat te zijn.
Ja, er is isolatie
maar er hoeft geen eenzaamheid te zijn.
Ja, er is paniekaankoop
maar er hoeft geen gemeenheid te zijn.
Ja, er is ziekte
maar er hoeft geen ziekte van de ziel te zijn
Ja, er is zelfs dood
maar er kan altijd een wedergeboorte van liefde zijn.

Wees dus bewust van de keuzes
die je maakt om nu te leven.
Adem vandaag.
Luister achter de geluiden van je paniek
en hoor de vogels zingen weer!
De lucht klaart op!
De lente komt eraan!
En we zijn altijd omgeven door liefde!

Open de ramen van je ziel!
En hoewel je misschien niet
de lege straten aan kan raken:
Zing!

© Richard Hendrick (Brother Richard)
Ierland, 13 maart 2020