Intuïtie is een diepe wijsheid.
Emotie vertelt je iets heel anders.
Toch worden ze vaak met elkaar verward…..
We hebben het allemaal: intuïtie.
Deze gave is een ‘onderbuikgevoel’ oftewel een ‘diep innerlijk weten’.
Door alle hectiek in ons leven ontbreekt ons steeds vaker de rust om hiermee in contact te kunnen komen. We verwarren deze gave dikwijls met emoties omdat het beiden over gevoel gaat.
Toch… vertellen de gevoelens van onze emoties iets heel anders… Emoties zijn bijna altijd de ‘mentale blauwe plekken´ die we hebben opgelopen in ons leven. Soms zelfs hebben mee gekregen vanuit ons familie systeem…. Ok, ik weet dat dit gek klinkt.. Totdat je meer leert over familie systemen.
Proeven met muizen hebben uitgewezen dat heftige ervaringen kunnen worden opgeslagen in ons DNA en zo weer doorgegeven aan volgende generaties.
Zodra deze ‘mentale blauwe plekken’ worden ‘aangeraakt’ reageren we. Soms zelfs heel heftig.
Omdat deze emoties zo intens kunnen voelen, worden deze gevoelens vaak verward met onze intuïtie.
Echter intuïtie is een diep, zeker weten wat ineens omhoog ´plopt´ zónder te weten waar het vandaan komt. Het is er ´zo maar´. Als een soort ingeving. Het heeft niets met onze ratio te maken.
Wat er dan meestal gebeurt, mede door onze opvoeding, is dat ons ‘hoofd’, het ‘denken’ er direct tussen komt en een onderbouwing/verklaring ‘eist’ over dit ‘weten’. En daar gaat het dan mis, want dikwijls kunnen we rationeel niet verklaren waar dit gevoel zo ineens vandaan komt….
De uitdaging is onderscheid te leren maken tussen emoties en intuïtie. Weer te leren vertrouwen op dat laatste. Dit doe je door in stilte te blijven bij dat gevoel wat zo ineens in jou omhoog komt.
Het er te laten zijn zonder direct te willen verklaren (de oefening uit het e-book helpt daar bij!)
Vanuit die stilte ‘weet’ je of het jouw intuïtie is óf een emotie.
Het is goed om te onderzoeken waar een emotie vandaan komt. Want het vertelt iets belangrijks over jou. Het zegt iets over je ‘mentale blessures’. Vanuit daar kun je voelen wat jij nodig zou hebben op dat moment. Of juist niet. Want heel vaak worden vanuit emoties keuzes gemaakt die eigenlijk helemaal niet bij jou passen. Probeer je op zo’n moment de pijn weg te halen bij jezelf.
Wanneer je jouw emoties en ‘blauwe plekken’ leert kennen, ben je in staat betere keuzes te maken.
Stel je bent opgegroeid in een gezin waarin er weinig tot geen ruimte was voor jouw mening.
Er wérd je vaak verteld wat ‘het beste’ was om te doen. Hoe het voor jou voelde, daar werd nauwelijks of niet naar geluisterd. Grote kans dat je daardoor een (onbewust) gedragspatroon hebt ontwikkeld waarin jouw emotie je vertelt om precies het tegenovergestelde te doen van wat goed zou zijn voor jou.
Vanuit bijvoorbeeld opstandige boosheid. Omdat jij iets wilt bewijzen. Jouw mening ook wel eens gehoord en gezien wil worden.
Óf… om het gevoel te hebben ‘erbij te horen’, geen tegengas te geven en heel gehoorzaam precies datgene te doen wat de ander zegt.
Ik kan hier een heel epistel schrijven, maar beter is het dat je voor jezelf eens voelt hoe dit bij jou werkt. En neem van mij aan: emoties en daaraan verbonden reacties hebben we allemaal. Dus het is werkelijk de moeite waard om hier eens bij stil te staan… En heb je hierbij hulp nodig: neem dan vooral contact met me op om daar samen eens naar te kijken.
Want juist jouw grootste overlevingsmechanismes zijn het meest lastig om in je eentje te ontdekken.
Wanneer je sneller in contact komt met je intuïtie en vanuit dáár durft te voelen welke stap voor jou de beste is, zul je merken dat je betere keuzes gaat maken. Die soms rationeel niet dadelijk te verklaren zijn, maar waarvan uiteindelijk blijkt dat het de juiste stap is.
“Het hart begrijpt wat het oog niet ziet en het oor
niet hoort”
(Joods spreekwoord)
