Kun jij dat ook zo goed? Terugkijken en denken, wéten; dat had ik beter moeten doen.
Met berouw, dikwijls gepaard met schuldgevoelens, soms ook met schaamte.

Waarom heb ik het niet anders gedaan? Hoe heb ik dit kunnen laten gebeuren? Wat heb ik gemist, niet gezien, waardoor ik het zo ver heb laten komen? Waarom had ik de moed niet?
Waarom heb ik dát toen ook gedaan/gezegd..?!

Als je dan ook nog eens een flink verantwoordelijkheidsgevoel hebt, neig je alles op jezelf te betrekken en te vergeten wat het aandeel van de ander was. Zo kun je jezelf flink gevangen houden in piekeren, verdriet, boosheid, teleurstelling, vertwijfeling, zelfverwijt.  

Ieder van ons kent omstandigheden waarvan je achteraf denkt; dat had ik anders moeten doen.
Beter. Maar besef dat je terugkijkt met alle wijsheid en inzichten van nu.

Heb je dan ook nog eens een periode waarin er véél in je leven gebeurt, dan verlies je al snel het overzicht. Gevoelens en emoties buitelen door elkaar heen en als je ze maar genoeg blijft overdenken, rijgen ze uiteindelijk als kralen aan een ketting die zwaar op je schouders rust.
Letterlijk, waardoor je last krijgt van je nek en schouders..  

Het lijkt wel een soort boetedoening waarvan we hopen dat het ooit zal verdwijnen, áls we maar voldoende hebben ingezien en toegegeven hoe we tekort zijn gekomen.

Door bovendien zo kritisch naar jezelf te kijken, je ‘tekortkomingen’ te blijven erkennen, hoop je dat je er flink van leert, zodat je diezelfde fout nooit meer maakt.
Op dezelfde manier als het je werd voorgehouden als kind.
En zo ben je voor jezelf de meest kritische ouder die er bestaat…

Onbewust voelt dit vertrouwd aan, omdat we als kind menigmaal meer kritiek hebben kregen op wat we ‘verkeerd’ deden, dan complimenten op wat we al goed deden. Daardoor heb je de neiging hetzelfde te doen, wat weinig opbouwend is.

Met compassie naar jezelf kijken is vaak lastig. Laat staan jezelf vergeven.

Realiseer je dat je met alle ervaringen en kennis van nú terugkijkt op je daden van toen.
Wijsheid krijg je in de loop der jaren doordat je ‘fouten’ maakt, hebt ervaren wat de gevolgen waren en daardoor betere inzichten hebt verkregen.

Jezelf vergeven betekent niet dat je hetgeen je deed goed praat. Het betekent dat je met mededogen naar jezelf kijkt en je realiseert dat je op dát moment datgene deed wat voor jou mogelijk was.
Je handelde in die periode met alle wijsheid, alle mogelijkheden die je toen had.
Met alle wijsheid van NU zou je het anders doen.

‘Als je leeft maak je fouten, dat is onvermijdelijk.
Maar op het moment dat je die fout ziet, dan vergeef je jezelf en zegt:
‘Als ik beter had geweten, had ik beter gedaan. Dat is alles’.
Maya Angelou