Heb jij een goede vriend of vriendin die regelmatig scherpe opmerkingen naar jou maakt?
Zéér kritisch is en alle pijlen richt op jou. Soms zelfs hatelijk is… Die keer op keer over je schouder meekijkt en ongevraagd en vooral ongezouten zijn of haar mening ventileert.
Uitspraken doet als: ‘tjongejonge dát was stom zeg!’ of ‘zie je wel, je leert het ook nóóit… ‘ of ‘nee hè… deed je het wéér! Wat ben je toch ook een oen!!’ (of zelfs nóg ergere benamingen).
Ik hoor je denken: ‘nou als ik zó’n vriendschap had, dan zou ik die bij de eerste de beste opmerking verbreken! Terecht…. Zo mag niemand je behandelen, dus wég ermee! Kappen met die vriendschap en zeg er dan ook maar bij: ‘vertel dat allemaal maar fijn tegen jezelf!’
Ohhh wacht…herken je inmiddels al iets? Want is het niet zo’n fnuikend stemmetje in jou dat al deze dingen roept?
Zijn dit niet precies de dingen die jij jezelf vertelt?!
Volgens mij is dit herkenbaar voor iedereen. Sommigen zeggen dan: ‘ja maar een beetje kritisch zijn op jezelf mag! En het houd je scherp!’ Ik vraag me af of dit werkelijk zo is…
Het lijkt wel alsof het volstrekt normaal is om jezelf regelmatig te bekritiseren, soms zelfs af te kraken. Je zegt dingen tegen jezelf die je van een ander nooit zou accepteren en die je ook nooit tegen een ander zou zeggen. Is het dan minder erg als je het zelf doet? Misschien lijkt dat zo, maar dat is het natuurlijk niet. Want of je het nou tegen jezelf zegt of dat iemand anders dat doet, jouw onbewuste pakt het op en gelooft het. Daardoor lijk je steeds zekerder te weten dat sommige dingen je nooit zullen lukken: ‘zie je wel? Weer typisch iets voor mij…’. Of dat je op een aantal punten simpelweg dom bent: ‘dat gaat me dus nóóit lukken..!’.
Zou je het pikken als een ander dat tegen je zou zeggen? Natuurlijk niet! Dus waarom voelt het dan oké als je zo kritisch bent naar jezelf? Wat zou je zeggen tegen een vriend of vriendin wanneer er iets verkeerd gaat? Haal je dan meteen uit met kritische woorden óf sla je een arm om diegene heen, zeg je iets troostends en bemoedigends. Vast en zeker dat laatste!
Wat is dan de reden dat je dit niet voor jezelf doet?
Niemand is perfect, ook jij niet. Dat je iets doet, onderneemt of zegt is al geweldig en van fouten leer je. Dus spreek jezelf liefdevol en voorál bemoedigend toe. Zullen we dat als goed voornemen meenemen het nieuwe jaar in?
Voor nu wens ik je een hele fijne decembermaand! We ‘spreken’ elkaar weer in januari 2025.
