“Wie alles kent behalve zichzelf, weet niets”

Vorige week reed ik in mn eentje terug uit Parijs. Met de auto. Radio aan, muziek waar ik blij van word, op een goed volume. Lekker mee ‘galmen’ zonder me af te vragen of het wel zuiver klonk en of de tekst nou wel helemaal klopte… 😊
Onderweg nog een aantal vrienden gebeld, waar ik fijn de tijd voor had, omdat ik een pittig lange poos in de auto zat. Uiteraard gestopt om de benen te strekken. Te genieten van een stokbroodje met een cappuccino, in het zonnetje.

De vriendin met wie ik een aantal dagen samen naar Parijs was gegaan, ging op doorreis naar Zuid Frankrijk. Van tevoren hadden we nog even een ‘lichte’ discussie.
Want werkelijk iedereen adviseerde ons om met de trein te gaan. Tegenwoordig natuurlijk ook wel ook super makkelijk met de Thalys.
Alleen zit je dan wel in een coupee vol met mensen. En ik weet inmiddels: dat vréét energie bij mij…

Jaren geleden vond ik dat ik ´normaal´ moest doen, ´gewoon´ zoals ´iedereen´ dat deed.
Dat ik me vaak sneller moe voelde dan anderen, weet ik aan mezelf.
Het lag er vast aan dat ik te kort geslapen had.
Of misschien at ik wel niet gezond genoeg?!!
In elk geval: het lag natuurlijk aan mij, want het leek er op dat ik de enige was die hier last van had.
Dus ik moest me niet zo aanstellen… Toch?! Gewoon ‘doorzetten’. 

Veel mensen bij elkaar op een verjaardag of feestje? Ik voelde me na een korte tijd al knock-out gaan… Bekaf. Op wilskracht bleef ik dan nog een tijd het feest ‘uit zitten’.
De dagen er na was ik dan bijna nóg gevoeliger en emotioneler. Alles leek wel veel harder binnen te komen. Dat dit verband hield met het feit dat ik veel te veel prikkels had moeten verwerken, wist ik toen nog niet.
Stond ik ook totaal niet bij stil.
Liet me ook nog eens vertellen door anderen dat ik zo ‘overgevoelig’ reageerde. Of: me niet zo aan moest stellen. En als ik dan probeerde uit te leggen dat het écht zo voor mij voelde, kreeg ik direct weer het stempel ‘eigenwijs’.

Over alles wat me dan werd verteld over mezelf, bleef ik maar malen. Want:
-ik snapte er niets van dat de rest niet begreep hoe ik me voelde
-ik herkende mezelf totaal niet in wat me werd voorgehouden. Want eigenwijs? Ik was juist in die tijd hartstikke onzeker over veel dingen.

Ik begreep weinig van de reacties en tegelijkertijd ook niets van mezelf.
Maar dat toegeven? Dat was me veel te kwetsbaar.
Dus hield ik m’n hoofd hoog en ging ik dóór.

Pas toen ik een stuk las over Hoog Sensitieve Personen, viel alles op z’n plek…
Nu weet ik, dat grote groepen voor mij energie ‘vreters’ zijn. Omdat ik van alles aanvoel, maar het niet direct kan plaatsen. Wanneer je hoog gevoelig bent, pik je namelijk allerlei emoties van anderen op, zonder direct te weten wat het precies is. Of zelfs van wie het is.

Maar het veroorzaakt wél héél veel onrust in jezelf.
Een daarbij komende uitdaging bij de meeste HSP’ers, is dat je alles graag wilt begrijpen. Overzien wat er gebeurt. Zodat je het gevoel hebt nog iets van controle te houden over wat er allemaal van binnen bij je gebeurt.
Dus als je iets voelt en je kunt dat niet plaatsen, heb je de neiging om te blijven malen. Je af te blijven vragen wat er gebeurt.
In een tevergeefse hoop het te begrijpen…

Ook dat kost je weer bakken energie. Ben je je hier onbewust van, dan is de kans bijzonder groot dat je zo in een vicieuze cirkel terecht komt.
En steeds verder uit balans raakt.

Maar…. als jij jezelf beter kent, wéét wat jouw valkuilen zijn, dan kun je die (zo goed als mogelijk) vermijden.
Zodra je weet wat voor jou energie gevers zijn (radio lekker hard en mee zingen bijvoorbeeld 😊) dan kun je zorgen dat je deze zoveel mogelijk toepast in je leven.
En de energie vreters (grote groep mensen in een trein en dan ook nog goed op je koffer willen letten bijvoorbeeld) zoveel mogelijk vermijden.

“Wie alles kent behalve zichzelf, weet niets”.
Een minder bekende spreuk volgens mij. Maar een enorme waarheid.

Want zodra jij jezelf beter kent, daardoor goed voor jezelf kunt zorgen door betere keuzes te maken voor jezelf, kom je goed in je vel te zitten.
Ervaar je meer energie.
Pas dán kun je vanuit die volledige energie goed voor anderen zorgen!

Houd voor jezelf de komende tijd eens bij wat jou wérkelijk energie geeft.
En wat voor jou energie vreters zijn. Zorg dat de balans ruim door slaat naar energie gevers.

Even een ‘uitstapje’ naar iets wat de meesten altijd direct begrijpen:
op het moment dat er aan jouw voordeur wordt gebeld door iemand met een collecte bus en jouw portemonnee is op dat moment leeg.
Dan kun je toch ook geen gift geven aan het goede doel?
Hoe graag je dat ook had gewild?!

Zo is het ook met jouw energie. OP = OP.
En ja, het lukt ons vaak alsnog om dóór te gaan.
Maar wees je bewust, dat je jouw lichaam op dat moment aan het uitputten bent. Je gaat over op je reserve.
Vanuit de oertijd is ons lichaam zo ingesteld, dat we die reserve hebben.
Want stel dat je een tijd zonder eten zat en je moe was. En ineens stond je oog in oog met een tijger… dan moest je wel zorgen dat je het nog op een rennen kon zetten. De adrenaline ging op ‘aan’.
Maar tegenwoordig gebruiken we die reserve voor hele andere zaken.
Vaak de verkeerde…

Leer jezelf kennen.
Houd contact met je lichaam, want dat kan je werkelijk alles vertellen.
VOEL wat voor jou de energie gevers zijn: waar word jij werkelijk blij van?
VOEL wat voor jou energie vreters zijn. Probeer die zoveel mogelijk te vermijden.

Zorg dat je weer een reserve opbouwt.
Maak betere keuzes voor jezelf! 
Creëer ruimte voor jouw doelen en verlangens.

Geniet van je leven.