‘Zelfliefde’; er wordt zo vaak gezegd dat dit belangrijk is. Want je kunt pas goed voor de ander zorgen, op voorwaarde dat je eerst goed zorgt voor jezelf.. Klopt dat wel en wat ís ‘zelfliefde’ dan precies … Is dat niet hetzelfde als egoïsme..?!
Verre van dat.
Zelfliefde betekent dat je oog hebt voor jouw eigen behoeften en verlangens.
Daar bewust ruimte voor creëert.
De moeite neemt jezelf te leren te kennen; waardoor je niet alleen je valkuilen leert herkennen
maar ook en voorál je talenten. Die aandacht geeft zodat ze groeien.
Dat je aanvaardt dat perfectie niet bestaat, jezelf daarom toestaat ‘fouten’ te maken en daar van te leren.
Jezelf uitspreekt, zonder verwijt naar de ander, maar wel vertelt hoe jij je voelt en wat er door je heen gaat, zodat de ander de kans krijgt jou écht te leren kennen.
Om hulp durft te vragen. Omdat je erkent dat je niet alles in je eentje kunt en ook niet hoeft te doen…
Op tijd ‘nee’ zegt, zonder je daar schuldig over te voelen.
En…zonder aan jezelf te twijfelen ook een ‘nee’ kunt accepteren. Omdat je weet dat dit niets met jou te maken heeft, maar met de grenzen van een ander. Om het even wat de reden is dat die grens op dát moment naar jou gesteld wordt.
Jezelf omringt met mensen die jou inspireren en energie geven.
Personen die zich als het ware opladen aan jou, waardoor jij je na afloop leeg voelt, links laat liggen. Niet iedereen past bij elkaar, dus zoek diegene uit waarbij jij je goed voelt. Niet andersom.
Zelfliefde is keuzes durven maken die wérkelijk bij jou passen,
omdat je weet dat je dit waard bent.
Wanneer je goed voor jezelf zorgt vanuit respect voor jezelf, is het logische gevolg dat je de ander hetzelfde gunt. Dát zou het waardevolle resultaat zijn wanneer iedereen meer zelfliefde zou kunnen en durven voelen.
Helaas leren we hier niets over op school of van onze ouders, omdat ook zij hier niet in zijn opgevoed.
Maar jij kunt de eerste stap zetten.
Kun je hier wel wat hulp bij gebruiken, neem dan contact op.
