‘Wie alles denkt te kennen, maar niet zichzelf, weet niets’
Jaren geleden hoorde ik deze spreuk tijdens de begrafenis van iemand die me dierbaar was.
We hadden hele bijzondere gesprekken, ondanks een flink leeftijdsverschil.
Sindsdien vormen deze woorden tot op de dag van vandaag een leidraad in m´n leven.
We richten ons te vaak op de ander. Maken ons druk over hetgeen die ander zegt, denkt, doet.
Maar onze taak is te onderzoeken wat er op dat moment wordt geraakt ín jezelf.
Die ander raakt slechts iets wat al in jezelf zit. Maar waar je je nog onbewust van bent.
Of wat je al eerder hebt gevoeld, maar wat je té lastig vindt om naar te kijken.
Alles wat jou raakt en vooral elke crisis in je leven, biedt een unieke mogelijkheid om te kunnen leren over jezelf.
Kijk naar de huidige situatie waar we momenteel in zitten.
Ruim een jaar verder. Iedereen is overtuigd van zijn / haar gelijk.
Families, vrienden, buren staan vaak lijnrecht tegenover elkaar.
De één volgt zónder na te denken alles wat de overheid zegt, de ander vertrouwt niets en is een enorme zoektocht begonnen naar ‘de waarheid’. En tussen die 2 stromingen in zit nog een veel breder gebied. We proberen elkaar te overtuigen. Voelen irritatie als de ander ons niet lijkt te (willen) begrijpen.
Maar wist je dat elke overtuiging, elke beslissing die je neemt, gebaseerd is op emoties?
Die zijn gevormd in onze jeugd; door wat we hebben meegemaakt en meegekregen van onze opvoeders. Vervolgens worden ze door verdere ervaringen afgezwakt óf juist versterkt.
95% van al deze overlevingsmechanismes bevinden zich in ons onbewuste.
Meestal wéét je dus niet eens waar jouw reactie of diepe overtuiging vandaan komt.
Persoonlijk ervaar ik dat een aantal personen waarmee ik altijd redelijk op één lijn zat, in deze tijd een heel andere mening hebben. Dat raakt me.
Mijn enige taak is dan te onderzoeken hoe het komt dát dit mij zo raakt.
Welke overtuiging zit hier onder?
Gaat er onbewust een beschermingsmechanisme direct op ‘aan’?
Is dat naar de ander toe? Voel ik me tóch weer verantwoordelijk?!
Wat gebeurt er in mij op het moment dat ik de ander probeer te overtuigen?
Waarom word ik zo opstandig wanneer de ander mij probeert om te praten?!
Ben ik bang voor ruzie? Angst iemand kwijt te raken?
Of word ik geraakt in oude pijn, omdat vroeger mijn intuïtie niet serieus werd genomen?
Kan ik er überhaupt wel tegen als iemand om wie ik veel geef een andere mening heeft?!
Maak ik me zorgen omdat ik meer en meer mensen om me heen zie, die steeds meer moeite hebben met het gemis aan verbinding. Ondertussen zo beroerd in hun vel zitten, dat ze bijna in van alles mee willen gaan om maar van die maatregelen af te komen. Ondanks dat ze diep in hun hart beter weten.
Dit zijn al veel vragen en er zijn er nog veel meer, maar allemaal de moeite waard om te onderzoeken.
Want het leert mij veel over mezelf.
Ik kan bijvoorbeeld slecht tegen onrecht. Ongeacht of dit mij raakt of een ander.
Onrecht maakt iets mij wakker wat bijna niet te beteugelen is. En ik zie momenteel heel veel onrecht.
Vrijheid; een zeer belangrijke waarde, waar op dit moment flink aan getornd wordt.
Onwaarheden; regelmatig besluipt me een enorme onrust en dan weet ik dat ik weer iets, onbewust, heb opgepikt. Er klopt té veel niet.
Daar lig ik wakker van.
Als we érgens in uitgedaagd worden momenteel, is het om je aandacht naar binnen te richten in plaats van naar anderen.
Onderzoek wie jij bent.
Wat mij helpt; met regelmaat afstand nemen van het soms razende gevoel in mij. Door als het ware in het ‘oog van die storm’ te gaan staan en zo al mijn emoties te observeren. Dit ook te laten gebeuren zónder oordeel. Want oordelen over je emoties maakt dat je ze weer snel probeert te verstoppen. Maar dat wat je weg duwt, komt met driedubbele kracht terug.
Makkelijk? Nee….Maar wanneer je je aandacht naar buiten richt, meen je straks anderen goed te kennen en weet je nog steeds heel weinig over jezelf.
‘Wie alles denkt te kennen, maar niet zichzelf, weet niets’
Ik kijk om me heen en zie velen in strijd. Met elkaar, maar ook met zichzelf.
Laat die strijd los. Onderzoek. Ga in gesprek, met de ander én met jezelf.
Stel vragen. Wees oprecht benieuwd. Vooral naar jezelf!
Durf te gaan staan voor wie jij bent.
Wees geen meeloper; onderzoek en durf die eenling te zijn.
Zo haal je inzichten en wijsheid uit elke crisis in je leven.
‘Wijsheid valt niet uit de lucht
maar groeit dag na dag’
Boeddha
Onrechtvaardigheid is bij mij dus ook niet te verkroppen. Omdat wij alles veel nader onderzoeken, overdenken, en met gevoel waarnemen zien wij alles in een ander, meer juist perspectief. Veel mensen zijn helaas buiten zichzelf gericht, en ik richt me alleen op mijzelf, en de mensen die heel dicht bij me staan, die natuurlijk ook hun tegenstrijdige gedachten hebben, en net als mij nog veel te onderzoeken hebben. Deze tijd in pandemie, heb ik mij ook voorgenomen, niet in discussie te gaan. Ik weet zelf de echte waarheid niet, maar bescherm mijzelf, en de andere medemens wel voor dit virus. Ondertussen maak ik mijn eigen keuzes, en laat een ander z’n eigen keuze maken. In mijn naaste kring is er zoveel verschillenheid, en dat is goed, zolang we maar normaal met elkaar kunnen blijven communiceren, en iedereen in z’n waarde laat.
Top dat jij je eigen keuzes maakt en de ander kan vrij laten. Dat is een uitdaging voor iedereen in deze tijd. Je hebt een mooie balans gevonden Helena! Houd dat vast….
Lieve groet, Carla