Ga jij wel eens de discussie aan of misschien zelfs de strijd, omdat je zeker weet dat je gelijk hebt? Kun je het niet uitstaan wanneer de ander je geen gelijk geeft? Word je nóg strijdbaarder omdat dit oneerlijk voelt, onrechtvaardig?!

Vaak toon je je veel sterker door die discussie niet aan te gaan.

Vraag jezelf in plaats daarvan eens af wát maakt dat je zo graag gelijk wilt krijgen van die ander, terwijl jij diep in je hart weet, voelt, dat dit voor jou de waarheid is. Waarom maak je de mening van die ander waardevoller dan die van jezelf… Wát zou het je brengen als die ander zégt dat je gelijk hebt, maar het wellicht diep in zijn hart niet voelt? Misschien enkel en alleen toegeeft om verdere discussie te ontwijken, jou je zin te geven, zich in het nauw gedreven voelt of om welke reden dan ook.

Je kunt er dan op wachten tot er een keer een tegenreactie komt. Want als die ander er voor kiest jou gelijk te geven maar dit niet zo voelt, begint daar diep van binnen iets te ‘wroeten’. En dat wordt je een keer, weliswaar in een andere vorm, voor je voeten gegooid.

‘Pick out your fights’ hield iemand me eens voor. Daar had ze groot gelijk in. Want soms is iets inderdaad de moeite waard om voor te vechten, maar net zo vaak of soms zelfs vaker….helemaal niet.

We vinden het alleen vaak nog zo moeilijk om het te laten…. Te weten én te zeggen; ‘we verschillen van mening en dat mag’.

Nu komt dát ook niet altijd goed aan, want ik heb dat ooit tegen iemand gezegd en toen kreeg ik helemáál een volle lading over me heen… Maar het voordeel was dat me toen pas duidelijk werd hoezeer de strijd voor hem van belang was en voor mij totaal niet. Dat besef maakte dat ik het in één zucht los kon laten en er zelfs om kon lachen.

Dus onderzoek eens als je een discussie aangaat; wát maakt dat je het zo belangrijk vindt om je gelijk te krijgen, die ander daarvan te overtuigen..

Hierbij een prachtige fabel wanneer je deze aandrang voelt…

GEEN STRIJDER MET EZELS
De ezel zei tegen de tijger: –
“Het gras is blauw”.

De tijger antwoordde: –
“Nee, het gras is groen. “

De discussie verhitte, en de twee besloten hem aan arbitrage te onderwerpen, en hiervoor gingen ze naar de leeuw, de koning van de jungle.

Al voor het bereiken van de plek, waar de leeuw op zijn troon zat, begon de ezel te roepen:

– “Zijne Hoogheid, is het waar dat het gras blauw is? “.

De leeuw antwoordde: –

“Dat klopt, het gras is blauw. “

De ezel haastte zich en ging verder:

– “De tijger is het niet met me eens en spreekt me tegen en irriteert me, straf hem alsjeblieft. “

De koning heeft toen verklaard:

– “De tijger wordt gestraft met 5 jaar stilte. “

De ezel sprong vrolijk en ging zijn weg, herhalend:

– “Het gras is blauw”…

De tijger accepteerde zijn straf, maar niet voordat hij de leeuw vroeg:

– “Uwe Majesteit, waarom hebt u mij gestraft? , het gras is immers groen. “

De leeuw antwoordde:

– “In feite is het gras groen. “

De tijger vroeg:

– “Dus waarom straf je me? “.

De leeuw antwoordde:

– “Dat heeft niets te maken met de vraag of het gras blauw of groen is. De straf is omdat het niet mogelijk is dat een dapper en intelligent wezen als jij tijd verspilt aan ruzie met een ezel, en bovendien me lastig komt vallen met die vraag.”

De ergste tijdverspilling is ruzie maken met de dwaas en fanatiekeling die niets geeft om waarheid of realiteit, maar alleen om de overwinning van zijn overtuigingen en illusies. Verspil nooit tijd aan argumenten die nergens op slaan…

Er zijn mensen die, ongeacht hoeveel bewijs we hen presenteren, niet in staat zijn om het te begrijpen. Anderen zijn verblind door ego, haat en wrok, en alles wat ze willen is gelijk hebben, ook al hebben ze dat niet.

Als onwetendheid schreeuwt, is intelligentie stil.
Jouw rust en stilte zijn meer waard.