Welk verhaal vertel jij jezelf?
Wanneer er dingen in je leven gebeuren die anders gaan dan je gehoopt en/of verwacht had en waar je op dat moment geen grip op hebt of lijkt te krijgen, ga je op zoek naar antwoorden.
In een poging overzicht te creëren. Oorzaak en gevolg in kaart te brengen.
Een zoektocht naar het ‘waarom’. Wat je meestal niet alleen in jezelf zoekt, maar ook in de ander.
In de hoop diegene te kunnen begrijpen en zo nóg meer helderheid te krijgen.
En wanneer je antwoorden lijkt te hebben gevonden en de verklaring naar het ‘waarom’ goed voelt, ontstaat uiteindelijk het ‘verhaal’. Waarin niet alleen jijzelf, maar ook anderen een rol hebben.
Dat verhaal biedt op dat moment enige houvast. Geeft steun.
Kracht om door te kunnen gaan. Vol te houden.
Het lijkt logica te brengen in de wirwar die het leven vaak is.
En inderdaad, op een moment dat je het even niet meer weet, niet kunt overzien wat er gebeurt, wanneer het leven en/of mensen je verwarren… geeft het overzicht, steun, enigszins grip op de situatie om alles en iedereen, inclusief jezelf, als het ware te inventariseren. Daar een ‘verslag’ van op te maken. Het lijkt misschien zelfs vat te geven op jezelf en op de ander(en).
Maar dat maakt het tegelijkertijd ook lastig om het ooit weer eens los te laten.
Bovendien schuilt hierin het risico op tunnelvisie; andere mogelijkheden van ‘de waarheid’ houden op te bestaan. Of je maakt het verhaal zo mooi, dat je het als het ware gaat koesteren.
Dan wordt dat verhaal jouw identiteit.
Blijft er geen ruimte meer over voor een andere realiteit.
Maar het leven bestaat uit groei. En groei betekent onherroepelijk verandering. Verandering ontstaat door inzichten. Inzichten verkrijg je door te kijken naar jezelf.
Vasthouden aan ‘de’ waarheid, het verhaal wat je jezelf daarover vertelt, ontstaat uit de behoefte aan controle. Vanuit angst voor verandering. Velen blijven liever in een situatie waarvan ze wel weten niet écht gelukkig te zijn, maar in elk geval te weten ‘wat ze nu hebben’.
‘Zo ben ik nu eenmaal’ is een uitdrukking van iemand die bang is naar zichzelf te kijken.
‘Zo is hij/zij nu eenmaal’ lijkt een verzachtend en liefdevol excuus voor iemand waarmee je in een situatie zit waar je minder gelukkig mee bent, maar heeft in feite ook te maken met jouw angst voor verandering.
Wat zou er gebeuren als je het verhaal wat je jezelf vertelt, inwisselt voor iets anders…?!
Voel je verwarring nu je dit leest? Weerstand? Misschien zelfs boosheid?
Dan is er iets in jou geraakt en is het goed er naar te kijken, in plaats van weg te duwen.
Gun jezelf de tijd voor deze oefening;
Sluit je ogen, voel je voeten….
Adem in….heel rustig weer uit…
Voel wáár in jouw lichaam dat gevoel zich bevindt.
Leg je handen op die plek; maar er contact mee. Laat vervolgens elke gedachte, iedere emotie omhoog komen. Zonder oordeel. Je hoeft het er alleen maar te laten zijn.
Terwijl je heel rustig door ademt.
Meer hoef je op dit moment niet te doen… Ook als het in het begin groter wordt; uiteindelijk komt er rust voor in de plaats….
Doe dit met regelmaat en je zult zien dat er zich al kleine veranderingen in je leven gaan voordoen.
Onderzoek dus regelmatig het verhaal wat je aan jezelf vertelt.
Is het nog waar?!
Kan ik er ook anders naar kijken?
Wat zou dat teweeg brengen?
Hoe zou ik me dán gedragen?
Welke positieve veranderingen zouden er dan ontstaan?
Betere keuzes beginnen altijd bij jezelf.
