Voel jij ook zo vaak aan wat de behoefte is van de ander(en)?
Dat maakt het heel lastig om te kunnen onderscheiden wat jouw wensen zijn.
Laat staan daar ook daadwerkelijk voor te kiezen.
Op momenten dat je je afgewezen voelt, bekritiseerd en onbegrepen, komt dat dubbel zo heftig binnen omdat je altijd zo ongelooflijk je best doet. Soms stort je je dan in zelfbeklag, neem je jezelf voor om het vanaf NU echt ánders te doen. En niet een beetje, nee, álles!!
Maar meestal duurt dat plan niet erg lang…
Het risico dat je van het ene uiterste doorschiet naar het andere uiterste is groot. Terwijl de balans tussen goed zorgen voor jezelf én voor de ander, juist zo belangrijk is. Want we voelen nu eenmaal veel aan en het ís voor ons belangrijk dat de ander zich ook goed voelt.
Om jou hierbij te helpen heb ik een vraag.
Dezelfde vraag die mij werd gesteld, vele jaren geleden. Een vraag waar ik op dát moment geen antwoord op had. Maar die uiteindelijk voor mij levens veranderend bleek.
Ik stond in die tijd voor een aantal belangrijke keuzes. Omdat ik er zelf niet uitkwam, zocht ik hulp bij een therapeut. Hij vroeg welke keus MIJ blij zou maken. Zonder een seconde na te denken, antwoordde ik direct dat er één optie was die iedereen in m’n omgeving gelukkig zou maken.
Maar tot mijn stomme verbazing hoorde ik hem zeggen dat het m’n omgeving helemaal niets kon schelen… Ik keek hem aan en dacht ´die man is niet wijs…´ en vertelde hem dat hij het niet goed had begrepen: het kon iedereen wel degelijk schelen!
Het duurde even voordat ik wérkelijk begreep wat hij bedoelde. Pas toen hij met zijn vuist op tafel sloeg om me uit mijn eigen gesponnen cocon te halen, hoorde ik wat hij in werkelijkheid vroeg:
‘STEL dat het jouw omgeving niets, maar dan ook wérkelijk niets kan schelen welke keus jij maakt?
Dus wát je ook kiest: jij maakt de ander(en) niet gelukkig….!
Wát kies je dan?!! Wat maakt JOU gelukkig?’
Ik voelde me volkomen leeg worden, alsof ik in een soort vacuüm terecht kwam. Want als mijn keus anderen niet gelukkig kon maken, welke bleef er dan over? Wat mij persoonlijk gelukkig maakte? Werkelijk geen idee…..
Het voelde haast of mijn bestaansrecht werd afgenomen wanneer ik niet goed voor de ander(en) kon zorgen.
Ik ben nog steeds dankbaar dat hij me op dát moment bewust maakte hoe vanzelfsprekend ik verantwoording nam voor wat ik dácht dat m´n omgeving nodig had. Daardoor vergat, zelfs totaal kwijtgeraakt, wat ik zelf nodig had.
Hoewel het nog een hele weg was om te gaan, was het de meest waardevolle vraag die me toen gesteld had kunnen worden.
En nu jij…
Welke keuzes zou jij voor jezelf maken, wanneer je zeker wist dat niemand in jouw omgeving hier last van heeft? Zelfs geen mening over heeft?!
Ik begrijp dat dit een lastige en zelfs verwarrende aanname kan zijn.
Maar stel dat het jouw omgeving wérkelijk niets kan schelen.
Wat zou je dan vandaag nog anders doen?
Welke keuze zou je maken?
Waar zou jij blij van worden?
Stel jezelf deze vraag regelmatig en bewaar zo een betere balans. Het eerste wat er in je opkomt ligt het dichtst bij de waarheid. Ik ben heel benieuwd wat je over jezelf ontdekt.
Fijne feestdagen, tot volgend jaar!
