Ze weet het niet….ze weet écht niet wat ze wil.
In haar hoofd speelt zich een gevecht af tussen verstand en gevoel. Daarbij wordt ze dikwijls overspoeld door emoties die ze probeert weg te duwen, wat altijd is gelukt maar nu niet meer.

Één ding is zeker; ze is niet gelukkig met hoe het nu is.
De signalen die ze wel voelde in zichzelf heeft ze altijd genegeerd. In plaats dáárvan heeft ze zich vastgeklampt aan dingen die positief voelden en zo hield ze het weer een tijdje vol.
Ze had zichzelf wijsgemaakt dat zij degene was die het gezin bij elkaar moest houden.
Het heeft haar uitgeput, zowel fysiek als mentaal.
Maar ze is bang, angstig om het verkeerde te doen.

Het lastige is, dat ze zich zó vaak heeft aangepast, dat ze niet eens meer zo goed kan voelen wat ze voor zichzelf nog verlangt. Natuurlijk had ze dromen, maar die pasten dan gewoon niet op dát moment omdat haar omgeving iets anders nodig had. 
Het werd een vanzelfsprekendheid om haar eigen wensen en doelen naar de achtergrond te duwen of uit te stellen. Met een flinke dosis ratio te bevechten. En áls ze al eens voelde: ‘zo wil ik écht niet langer!’ dan leek het wel alsof haar omgeving dat aanvoelde en een stap in haar richting deed. Waardoor de hoop weer aanwakkerde en ze daardoor weer verder leek te kunnen gaan.

Een enórme draagkracht heeft ze inmiddels, wat gesteund wordt door het voorbeeld van haar vader. Zijn levensmotto was ‘niet zeuren’ in alles wat hij deed.
Haar tranen heeft ze zó vaak weggeduwd, dat ze zich niet meer kan herinneren wanneer ze voor het laatst heeft gehuild.

Toch zou ze het liefst zo doorgaan…’Want ik weet nu wat ik heb’ zegt ze.
Maar tegelijkertijd wordt ze steeds vaker overvallen door een flinke boosheid die het niet makkelijk maakt om in dezelfde, oude vertrouwde rol te blijven.
Zo wordt ze als het ware gedwongen naar de keuzes te kijken die ze tot nu toe heeft gemaakt, wat nú nog niet fijn aanvoelt maar dat als het ware een cadeautje is, omdat ze hier nooit uit zichzelf voor zou hebben durven kiezen. Bang om anderen tekort te doen, verkeerde keuzes te maken en vooraf al bezorgd om eventuele gevolgen.

Het is een bekend verschijnsel dat iemand liever in een situatie blijft hangen die niet fijn is, maar bekend en daardoor vertrouwd aanvoelt… Bang voor het onbekende, met als onderliggend excuus ‘ik weet wat ik nu heb’. Het risico is groot dat je dan op latere leeftijd terugkijkt naar je leven en je realiseert hoeveel je hebt laten liggen, in de hoop en verwachting de ander(en) gelukkig te maken.

Aan jou de keus…