Heb jij ook zo vaak de neiging jezelf te verklaren?
Uit te leggen waarom je iets zegt, doet, voelt of waarom je die mening hebt.
Dat soms eindeloos probeert toe te lichten…vanuit de behoefte dat de ander jou begrijpt.
En wanneer begrip uitblijft, er wellicht vragen blijven komen, onbegrip de boventoon voert, er misschien zelfs een discussie ontstaat…wat doet dat dan met jou? Vind je dat lastig, voel je je zelfs onrustig, verdrietig?!
Voor velen herkenbaar.
De behoefte de ander(en) jou te laten begrijpen ontstaat al op jonge leeftijd.
Als kind hebben we namelijk een enorme behoefte aan verbinding, het gevoel ‘erbij te horen’.
Eerst is deze behoefte vooral gericht op het gezin, wat logisch is want je hebt deze verbinding, die voelt als bevestiging, nodig om je veilig te kunnen voelen.
Vervolgens groei je op en heb je de neiging om ook in andere groepen, zoals school, vrienden, sportclubs, deze verbinding, bevestiging te zoeken.
Gevolg is dat je je al op heel jonge leeftijd leert aan te passen.
Misschien zelfs wel af te tasten hoe anderen ergens in staan voordat je jouw mening geeft of iets doet of zegt.
Zo drijf je onbewust steeds verder af van wie jij werkelijk bent.
Wees je er bovendien bewust van dat voor élke verklaring die jij geeft, de ander waarschijnlijk een ‘oplossing’ weet. Hoe meer jij toelicht, des te meer ‘oplossingen’ er worden aangedragen.
Wat maakt dat je de mening van de ander(en) nog zo belangrijk vindt?! Als kind had je het gevoel van bevestiging nodig om je veilig te voelen, maar je bent nu volwassen.
Dus wat maakt dat je nog steeds zo graag wilt dat de ander jou begrijpt?!
Wil je je gewaardeerd voelen? Belangrijk? Wil je goedkeuring voelen?! Is het sowieso haalbaar om ieders goedkeuring te krijgen? Want wat de één goed vindt, daar kan een ander zomaar anders over denken. Pas je het dan elke keer weer aan?
Weet je dan uiteindelijk nog wel wat jouw eigen mening is…
Ken je dat prachtige verhaal over ‘de eenling’ nog?
‘Vraag altijd aan jezelf, nooit aan de ander, want anders komt er een ander in jou wonen en weet je niet meer wie je bent. Verbind je altijd met je eigen oorzaak en niet met de motieven van de ander.’
Lees hier de hele blog;
De ontdekkingsreis van de eenling. – Carla Bruins
Tijd om te gaan staan voor je eigen mening. Zónder al te veel uitleg.
Want dán pas neem je verantwoording voor jezelf, voor wie JIJ bent.
Doe je dit niet, dan gedraag je je nog steeds als een kind dat opkijkt naar de volwassenen om zich heen vanuit de innerlijke vraag; doe ik het goed…?!
Natuurlijk kun je wél in gesprek gaan, meningen uitwisselen, daarvan leren.
‘Een eenling doet dankzij de ander steeds nieuwe ontdekkingen over zichzelf’.
Precies dát is de zoektocht die we allemaal te doen hebben; ontdekken wie JIJ bent.
Alles wat je hebt toegedekt in jezelf in de hoop op bevestiging, weer te
ont-dekken.
Can you remember who you were,
before the world told you who you should be?
(Charles Bukowski)
