Ben jij ook zo goed in het bedenken van oplossingen?
Altijd fijn natuurlijk, alleen kan deze oplossing uiteindelijk ook zo maar het volgende probleem creëren.
Ben je bijvoorbeeld gesteld op harmonie, dan zul je sneller je mond houden voor ‘de lieve vrede’ in plaats van je uit te spreken. Je omgeving vaart daar wel bij en weet vermoedelijk niet beter dan dat jij het met veel dingen eens bent. Alleen is die ‘lieve vrede’ op den duur in jezélf ver te zoeken, omdat je zódanig uit balans raakt dat er heel wat moet gebeuren voordat je die terug hebt gevonden. Raak je je daarvan bewust en wil je die weer herstellen, dan zeg en doe je waarschijnlijk dingen waar je omgeving niets van begrijpt. Maar jij hebt dat nodig om enigszins je evenwicht terug te vinden. Het resultaat is verwarring, bij jezelf én in je omgeving. Bovendien is er van harmonie en ‘lieve vrede’ voorlopig een tijdje geen sprake…
Kun je het slecht verdragen dat het minder goed gaat met iemand om wie je geeft, dan zul je al snel verantwoordelijkheden op je nemen (die in feite bij de ander horen). Daardoor put je én jezelf uit én creëer je op den duur een situatie waarin er direct naar jou wordt gekeken zodrá er iets misgaat, omdat de ander het verleerd is verantwoordelijkheid te nemen. Bovendien ontneem je op die manier de ander de mogelijkheid zélf een oplossing te vinden, iets dat toch écht hoort bij volwassenheid.
Zit je in een situatie waar je niet zo snel raad mee weet of waarin je niet direct een uitweg ziet, dan is een bekende strategie je gevoel te dimmen. Emoties uit te schakelen, puur vanuit je hoofd te reageren door overzicht te creëren en daarnaar te handelen. Op dát moment waarschijnlijk enorm helpend, alleen is het wel van belang alle weggestopte emoties te verwerken zodra het weer iets rustiger wordt. Doe je dat niet, dan is de kans groot op depressie, burn-out, paniekaanvallen of zelfs erger.
Of heb je je al zó vaak aangepast dat je niet eens meer antwoord weet op de vraag: ‘waar verlang jij naar in dit leven?’ Zódanig verweven geraakt met je omgeving, eigen wensen en doelen te vaak opzij geschoven zodat je alleen nog maar in het ‘algemeen belang’ kunt antwoorden in plaats van puur vanuit jezelf. En nee, dat laatste is niet egoïstisch, je kunt alleen maar de leukste versie van jezelf worden door in verbinding te blijven met jezelf, keuzes te durven maken die bij jou passen.
Bovendien werkt dat ook omgekeerd: je nodigt de ander als het ware uit om hetzelfde te doen.
In deze voorbeelden (er zijn er nog veel meer…) gaat het in de diepere laag om hetzelfde: controle… Je denkt dat JIJ degene bent die veel (misschien zelfs alles) kunt beïnvloeden.
Terwijl je acties meestal het volgende probleem creëren, waar je dán weer grip op probeert te krijgen en voordat je het weet zit je vast in je eigen gecreëerde web van illusies…
“Om rust te vinden moeten we ontslag nemen als directeur van het heelal”
Larry Eisenberg
