Blijf niet zitten in die energie vretende situatie, alleen maar omdat het vertrouwd voor je is…..stap er uit!
Afgelopen weken en nog steeds…krijg ik veel reacties op mn blog over ‘ te veel verantwoordelijkheid op je nemen’.
Omdat deze vrouwen zich realiseren dat ‘het roer om moet’.
Beseffen dat ze het op deze manier niet langer kunnen volhouden.
Fysieke klachten, mentale klachten, relaties die op springen staan, enorm verdriet omdat iemand zich ineens realiseerde dat ze haar eigen doelen zó vaak had uitgesteld. Dat ze tot nu nooit had bereikt wat ze graag had gewild… altijd maar in afwachting was geweest tot ze ‘ruimte voelde’. Maar die ruimte werd keer op keer opgevuld met zorg om anderen.
Ze vroeg zich af of het gezien haar leeftijd, nu nog wel kon! Zou de tijd wel terug willen draaien, maar ja…..
Bij een andere vrouw boosheid. Omdat haar ineens duidelijk werd hoe ze zich altijd maar aangepast had naar de wensen van haar omgeving. Terwijl ze daar voor haar gevoel geen enkele erkenning voor had gekregen. Ze had altijd verwacht dat dit stukje erkenning nog zou komen. Iedereen zich zou realiseren hoe zij zich altijd had geplooid voor ‘de lieve vrede’! Maar wat gebeurde er? Nu er dingen dreigden mis te gaan, kreeg zij ook nog eens die verantwoording naar zich toe geschoven…..
Terwijl er keuzes waren gemaakt waar zij niets mee te maken had. Ze begreep er niets van….
Tja.. ik begrijp het wel, want als je altijd voor alles de verantwoording neemt, dan creëer je een omgeving waarin ook alles jouw verantwoording wordt! Op bewust niveau vindt de omgeving het vaak heel irritant dat diegene al die verantwoordelijkheid op zich neemt.
‘Bemoei je er nou eens niet mee!’ wordt er vaak geroepen. Of ‘wat weet jij daar nou van…!’
Maar er wordt vaak nét zo snel een beroep gedaan… Dit hoeft niet eens met woorden. Door iets te laten, het niet te doen, uit te (blijven) stellen wat aandacht nodig heeft, echt gedaan moet worden… doe je als het ware afstand van je verantwoording. Daarmee doe je een appèl op anderen waarmee je in een systeem zit. Ongeacht of dit een familie systeem is, werk gerelateerd, vriendschappen, verenigingen enzovoort.
En voor wie een enorm verantwoordelijkheidsgevoel heeft, is dit (vaak onbewust) een enorme uitdaging! Ziet dikwijls heel snel wat er gebeuren moet. Kan misschien wel éven wachten of iemand anders die verantwoording oppakt. Maar kan het menigmaal niet lang aanzien. En zo ontwikkelt zich een patroon waarin het als een vanzelfsprekendheid voelt om al die verantwoording op zich te nemen.
En onbewust wordt dit steeds sterker……
Dat bleek ook wel weer uit alle reacties….
Uit onderzoeken blijkt dat iemand vaak blijft zitten in een situatie die bekend is en vertrouwd aanvoelt. Terwijl ze er ondertussen doodongelukkig in zijn. Liever dát, dan te kiezen voor iets waarvan ze nog niet kunnen overzien wat het ze brengt…
Om daar vervolgens later met spijt op terug te kijken…..
Bewustwording is een 1e stap. Je patronen (h)erkennen! Pas dan kun je stappen nemen om iets veranderen. Beter voor jezelf te zorgen. Waarmee je uiteindelijk ook weer beter voor je omgeving zorgt!
Maar daarover een andere keer…
