Geen keuze maken en zo alle opties open houden.
Het lijkt vaak veilig…
Ze staat voor een lastige keuze. Ondanks dat ze er al een tijdje flink over nadenkt, kan ze geen beslissing nemen. Het ‘denken’ geeft ze wel vaker een veel te grote plek in haar leven. Haar hoofd maakt overuren. In de hoop dat het helderheid brengt.
Maar in plaats daarvan lijkt het steeds ingewikkelder te worden.
Een antwoord gaat ze ook niet vinden in al die rondtollende gedachtes, want de werkelijke oplossing zit altijd in je onbewuste, diepere weten en intuïtie.… Een opstelling biedt prachtige inzichten, dus ik vraag haar 2 grondankers in de vorm van gekleurde matjes uit te zoeken en deze ergens hier in de kamer te leggen. Ieder vertegenwoordigt één van de mogelijkheden.
Het duurt even voordat ze de juiste plekken heeft gevonden. Opvallend is dat ze beide matjes ergens onder legt; één onder tafel en één onder een stoel. Wanneer ze naast me komt staan, valt het haar zelf ook op. ‘Goh… nét alsof ik er niet op wil gaan staan’ zegt ze. Wat uiteindelijk ook blijkt te kloppen, want wanneer ik haar vraag op welke van de twee ze als eerste wil gaan staan (praktisch gezien is zowel een stoel als een tafel te verschuiven…) doet ze een stap naar voren en neemt plaats precies tussen beide matjes in. Het lijkt of ze juist dáár vast komt te staan. ‘Ik weet het nog niet… welke van de twee…? Ik voel enorme verwarring’ zegt ze.
Die verwarring blijkt uiteindelijk zó sterk te zijn, dat we besluiten ook een grondanker voor dit gevoel van ‘verwarring’ neer te leggen.
Precies tussen de andere 2 in.
Zodra ze op deze plek gaat staan, volgt direct een diepe zucht.
‘Ik sta hier vast…’ zegt ze verdrietig ‘ik voel me verscheurd. Alsof ik door beide wordt aangetrokken en tegelijkertijd afgestoten.’
Ze heeft het er duidelijk moeilijk mee. Want op deze plek van ‘verwarring’ bevindt ze zich al een flinke tijd. ‘Het brengt me niets….’ zegt ze verdrietig. Maar als ik haar voorhoud dat deze plek misschien veilig voelt omdat alle mogelijkheden nog open lijken te liggen, geeft ze een diepe zucht. ‘Precies dat is het…’zegt ze. Toch heeft ze inmiddels gemerkt dat het haar niets anders brengt dan nóg meer verwarring.
Ik zie het vaker gebeuren. Iemand durft geen keus te maken en voelt zich dan nog veilig in dat ‘neutrale gebied’.
Voor eventjes in zo’n niet-gebonden bubbel verblijven, kan best fijn zijn.
Maar uiteindelijk is het belangrijk om een keus te maken. Want wanneer jij dat niet doet, dan maakt het leven die wel voor je.
Omdat omstandigheden veranderen.
Omdat de ander in beweging komt.
Omdat zo’n ‘neutraal’ gebied je uiteindelijk niets oplevert, behalve heel veel stress. Waardoor je nóg meer in je hoofd gaat zitten en afdwaalt van wat jij werkelijk wilt en nodig hebt.
Wees je bewust dat deze plek je uiteindelijk alleen maar schijnveiligheid biedt.
Een synoniem voor neutraal is afzijdig. Voor even kan dat prima voelen.
Maar hoe lang wil jij je afzijdig houden?! Enig idee hoeveel stress en energie je dit kost?! Want het zijn altijd onze malende gedachtes die de stap tot actie saboteren.
Het leven biedt je al vaak genoeg situaties waarin je geen enkele keuze hebt. Het overkomt je ‘gewoon’.
Dus als je wél de mogelijkheid hebt om een keus te kunnen maken; blijf dan niet aan de kant staan, maar doe dat dan ook!
Wedden dat je je daarna trots, vrij en energiek voelt?!
Kom je er zelf niet uit omdat je té erg vastgeroest lijkt te zitten in je gedachtes? Mail me voor een afspraak.
