‘Hoe lang heb jij er nou over gedaan?’: vraagt ze en kijkt me hoopvol aan.
Heel even aarzel ik. Mijn antwoord gaat haar misschien teleurstellen.
Verandering; wanneer je weet wat je wilt, hoop je op direct resultaat.
Liefst ‘compleet en perfect’. Oké…een paar maanden mag het duren. Maar daarna moet het ook ‘werken’.
Maar om wérkelijk te gaan staan voor wie jij bent en voor hetgeen jij wilt,dat vergt tijd. Het vraagt je oude patronen los te laten en in te gaan tegen bijna alles wat je jezelf hebt aangeleerd en jezelf hebt doen geloven. Verwachtingen vanuit je omgeving te laten waar ze zijn ontstaan; bij de ander namelijk….
Dat vergt moed. Om jezelf aan te kijken en de stappen die nodig zijn ook daadwerkelijk te zetten. Moed én tijd. Beiden éven belangrijk.
Maar zó de moeite waard! Het is het verschil tussen achterover leunen en roepen; kijk nou toch eens wat mij allemaal gebeurt….
Of gaan staan, overzicht creëren in welke keuzes je hebt, daarover de regie nemen.
Ik hoor té vaak iemand zeggen niet echt gelukkig te zijn, maar ‘gelukkig’ ook niet ongelukkig.
‘Tis toch goed zo’ wordt er dan gezegd.
Maar onder die woorden schuilt een verlangen. Heel zachtjes, haast als een fluistering…maar het is er; de behoefte naar méér. En tegelijkertijd angst; mag ik dit wel voelen….
En weet je? JA!! Het is helemaal oké om jouw wensen, jouw doelen en verlangens te voelen.
Ook werkelijk te onderzoeken wat er allemaal mogelijk is. Het is jouw leven.
Als je het nu niet doet; wanneer dan wél?!
Er zijn weinig zekerheden in het leven maar op één ding kun je rekenen; er gebeurt niets als je blijft herhalen wat je altijd doet en ondertussen stilletjes hoopt op verbetering.
‘Ik was 52 toen ik voor het eerst las over Hoog Sensitiviteit’ vertel ik haar. ‘Precies in die tijd deed ik ook de opleiding tot levenscoach. Had ik al de opleiding Familie Opstellingen gedaan (eigenwijs als ik ben, géén logische volgorde aangehouden 😊)
Daardoor begreep ik wél steeds meer van de mensen om me heen, hun reacties en verwachtingen.
Alleen begreep ik nog weinig van mezelf… Tot ik een boek van Elaine Aron onder ogen kreeg.
Ik schrok er van, zó ontzettend herkende ik mezelf. In eerste instantie liep ik tegen weerstand aan bij de woorden; ´Hoog Sensitief´. Niet alleen in mezelf, maar ook in m’n omgeving. Dus dat was het eerste ‘gevecht’. Pas toen ik me er meer in ging verdiepen, begreep ik waarom het zo genoemd werd.
Werkelijk álles viel op z’n plek.
De onrust, de soms onverklaarbare vermoeidheid, de behoefte om regelmatig alleen te zijn, de hang naar diepgang in gesprekken, de hunkering alles en iedereen te willen begrijpen, het diepe en toch ook angstige gevoel ‘anders’ te zijn, die vanzelfsprekendheid om verantwoording voor van alles en iedereen te nemen, de ‘honger’ om iedereen gelukkig te willen maken en verdriet te willen besparen, het oeverloze gevecht om iedereen in harmonie met elkaar te laten zijn.´
De vraag ‘hoe lang heb jij er over gedaan’ kan ik niet beantwoorden.
Want ik ontdek nog steeds. Over mezelf. Over anderen. Over het leven.
En ik geniet er van.
Sinds ik dat Sensitieve deel in mijzelf volledig heb geaccepteerd, komt het als het ware naar me toe. Ik duw het niet meer weg want ik weet ik hoe ik er mee om kan gaan, hoe ik er m’n voordeel mee kan doen.
Al deze ontdekkingen maken het leven stukken eenvoudiger en plezieriger.
Want in plaats van altijd maar weer te reageren op wat m’n omgeving zegt, doet, of verwacht, weet ik nu wie ik ben en wie ik wíl zijn. Dát bepaalt mijn reacties.
En nu jij! Kom je in actie of laat je je het leven overkomen?!
