Vroeger voelde ik me een koekoeksjong in een verkeerd nest, misschien zelfs op de verkeerde planeet terecht gekomen…
Dit gevoel was voorál zo sterk omdat ik merkte dat voor mij alles schijnbaar zó anders aanvoelde dan voor m’n omgeving…
Met regelmaat kreeg ik te horen:
Tjonge wat kun jij toch altijd moeilijk doen….
Wees toch eens niet zo eigenwijs!….
Jij bent ook zó overgevoelig….
Verbaasd dacht ik dan: hoezo… zo voelt het toch? Dan werd er ook nog eens gevraagd WAAROM dat voor mij zo voelde… Maar hoe moest ik dat verklaren als ik niet anders kende?! Ik begreep er niets van, maar begreep wél dat ik duidelijk ‘anders’ was.
Als kind is het gevoel geaccepteerd te worden en zo verbinding te voelen met je omgeving buitengewoon belangrijk. Schijnbaar moest je daar ‘normaal’ voor zijn en ik was dat duidelijk niet. Daarom deed ik m’n uiterste best me zo goed mogelijk aan te passen en vertelde verder nog weinig over wat er in mij omging, om dit soort opmerkingen zoveel mogelijk te vermijden.
Dat voelde vaak bijzonder eenzaam…Toch heb ik het héél lang volgehouden…..vanuit angst ooit nog eens ‘door de mand te vallen’.
Tot ongeveer 12 jaar geleden. Ik werk op dat moment nog voor een werkgever, heb het daar enorm naar m’n zin met hele leuke collega’s. De meesten zijn een stuk jonger dan ik en vaak komen ze m’n kantoor even binnen om hun diepste zielenspinsels, tot liefdesperikelen aan toe, met me te delen.
Een van hen vertelt me dat hij het uitgaansleven lang niet zo plezierig vindt als zou ‘moeten’….Telkens hóópt hij dat het leuk is, maar al die mensen bij elkaar, die harde muziek… Als hij daar tussenin zit voelt hij zich al snel niet meer op zijn gemak.
Maar als hij ziet hoeveel lol zijn vrienden hebben, begrijpt hij zichzelf niet. Hij doet z’n best om het ook leuk te vinden maar, als hij eerlijk is, gaat hij t liefst zo snel mogelijk weer naar huis.
Bovendien vindt hij het lastig om dit aan anderen te vertellen. Binnen zijn vriendenkring lijkt er niemand te zijn die dit ook zo ervaart.
Op een dag komt hij binnen, in zijn hand een boek en roept: ‘dit moet je lezen! Volgens mij is dit het!!’
Verwachtingsvol schuift hij het boek van Elaine Aaron onder mijn neus: ‘Hoog sensitieve personen. Hoe blijf je overeind als de wereld je overweldigt’.
Heel eerlijk voel ik op dat moment weerstand door de term ‘Hoog Sensitief’.
Bovendien heb ik een hekel aan ‘hokjes’; jij hebt dit en ik heb dat en dus….
Omdat hij me zo hoopvol aankijkt sla ik het boek open, op zoek of ik iets van zijn verhalen herken. In het voorwoord lees ik dat tegen de schrijfster heel vaak is gezegd: ‘doe niet zo overgevoelig!’
Direct voel ik verwarring omhoog komen; een mengeling van herkenning en verzet…
Dan kom ik bij een zelftest: ‘als je op meer dan 14 vragen ‘ja’ hebt beantwoord ben je waarschijnlijk hoog sensitief…’
Ik heb het gevoel of ik in een vacuüm terecht kom waarin ik even niet meer helder kan voelen en denken, laat staan reageren, want ik kan op bijna het hele rijtje ‘ja’ zeggen…
Als bevroren sla ik het boek dicht en zeg: ‘wat fijn dat jij jezelf hierin herkent. Zou ik zeker wat mee doen! Ik moet nu verder, het werk wacht!’
Enthousiast zegt hij: ‘houd het boek nog maar even’, trekt de deur dicht en laat mij geheel ontdaan achter.
Heb ik zó m’n best gedaan om ‘normaal’ te zijn, zegt dit boek iets anders…
Of stond er nou in dat dit ook ‘normaal’ is?! Dat er meer mensen last van hebben?
Vast wel, anders was er niet een heel boek over geschreven…
Ik heb mezelf blijkbaar niet eens de kans gegeven verder te lezen, zo hard komt dit bij me binnen. Maar het blijkt het ontbrekende puzzelstukje te zijn in een zoektocht van jaren…
Doordat ik me zo vaak ‘anders’ voel, heb ik op dat moment al behoorlijk wat trainingen, workshops en opleidingen gevolgd, boeken verslonden en lezingen bezocht. Nieuwsgierig hoe het menselijk brein werkt…
Ik leerde veel, ging steeds meer begrijpen, alleen begreep ik nog steeds weinig van mezelf.
Vanaf dát moment weet ik dat het een naam heeft: ‘Hoog Sensitief’. Én dat 20% van de bevolking zich hierin herkent. Ik was dus niet alleen…
Nu weet ik dat HS inderdaad valkuilen heeft, maar zéker ook heel veel kwaliteiten!
Precies daarom vind ik het zo belangrijk dat wie HS is, hierin zichzelf leert kennen en daardoor betere keuzes kan maken.
Ben jij benieuwd of je sensitieve eigenschappen hebt?
Neem contact op, dan kijken we samen of jij je er in herkent.
Het is zó verhelderend wanneer je jezelf hierin beter leert kennen!
