´Gééf me een stukje kroepoek…´ zingt m´n kleindochter. Ze zingt graag en ik luister altijd met genoegen.
Alleen heb ik nu geen enkel idee welk liedje dit is…
De rest van de tekst herken ik ook niet en ik vraag maar niets, want toen ik dat ooit wél een keer deed, herhaalde ze heel simpel (nogal verontwaardigd) haar eigen (aangepaste) tekst met een gezicht dat duidelijk zei: ´je hóórt toch wat ik zing?!´.

Véél later hoor ik de originele tekst op de radio en ineens begrijp ik het….
Je kunt niet herkennen wat je niet kent, dus maak je er iets van wat je wél kent!

De tekst luidt; ‘geef me stukjes toekomst’ 😊 (lied; ‘Als het avond is’ van Suzan&Freek).
Maar wat zegt dat als je nog maar 8 jaar bent? Stukjes ‘toekomst’? Daar kun je wel om vragen maar wat kun je er vervolgens mee? En waar háált die ander dat dan?
Onbekend, dus gaan je hersenen razendsnel op zoek in je eigen ‘database’ naar iets wat logisch is.
Dat wordt dan altijd iets wat je al kent en werd in dit geval ‘een stukje kroepoek’.
Lekker bij de nasi en je haalt het in de toko of supermarkt. Het hoofd heeft een verklaring gevonden (of het de juiste is, daar maakt het zich niet druk om…) waardoor rust ontstaat.

Zo zong ik vroeger ´kleine krokette Katinka´ (lied; Katinka van de Spelbrekers).
De werkelijke tekst was ‘kokette Katinka’, maar ik was toen 6 en had nog nooit gehoord over ‘koket’…
Dus maakte ik er ‘kroket’ van en mijn moeder had geen zin om me wijzer te maken dan ik toen was…

Omdat we het zo graag willen begrijpen, herkennen, verklaren, er iets mee willen ‘kunnen’, zoekt ons hoofd altijd naar antwoorden.  

Zo zoeken we ook vaak naar een verklaring voor het gedrag van de ander. Maar ook hier gaan je hersenen op zoek naar datgene wat er al in jouw BEWUSTZIJN zit. Grote kans dat je hersenen daarom iets ‘vinden’ wat een verklaring zou kúnnen zijn, maar die niet de juiste is.

Hoe meer je meemaakt in het leven, des te meer facetten je leert kennen, hoe meer kennis je verkrijgt. Dit doe je bijvoorbeeld door in gesprek te gaan met de ander, open vragen te stellen, oprecht belangstellend, zonder oordeel en voorál zónder van tevoren bedacht te hebben wat het ‘juiste’ is.
Zo verruim je je grenzen en vergaar je wijsheid.

In april heb ik de training Medicijnwielnumerologie gevolgd. Heel interessant, want je geboortedatum vertelt namelijk heel veel. Ik weet nu bijvoorbeeld dat mijn zielenfrequentie een 8 is. Grappig, want zonder te weten ‘waarom’ heb ik jaren geleden al het lemniscaat (8) als logo voor m’n praktijk gekozen.

Ineens werd me volkomen duidelijk waarom m’n omgeving me vaak niet begreep (soms nog steeds niet…)
Want wat je niet kent, herken je niet…

De 8 is een ‘out of the box’ denker (herkenbaar voor wie hoog sensitief is).
Gaat er meestal alleen op uit, altijd op zoek naar oplossingen, gaat daarbij dikwijls over grenzen, ondanks dat dit wordt afgeraden door de omgeving (precies dat….😊).

Wat de 8 brengt of zegt wordt meestal niet (direct) op waarde geschat, omdat het ‘reuring’ geeft, vernieuwend is, waardoor het ‘oude systeem’ niet kan blijven voort bestaan en in actie moet komen. Terwijl het juist liever in het oude, vertrouwde wil blijven (ondanks dat vaak al helder is dat dít niet echt werkt…)

Tja…ik heb wat keren m’n ‘neus gestoten’ omdat ik voor mijn gevoel duidelijk signaleerde dat iets niet goed ging of direct aanvoelde dat er iets niet klopte aan iemand. Of al heel snel zag wat een oplossing was. Maar als ik dat uitsprak, werd daar vaak afwijzend en soms zelfs fel op gereageerd. Toen begreep ik er werkelijk niets van, want voor mij was het overduidelijk…

Nu kan ik er al meer in berusten (heel eerlijk; nog niet áltijd…), omdat ik weet; wat de ander niet kent, wordt niet herkend… Dus wat ik zie en aanvoel, daar heeft een ander vaak meer tijd voor nodig.

Maar we kunnen van elkaar leren. Wanneer jij vertelt hoe jij ergens tegenaan kijkt, hoe het voor jou voelt en kunt openstaan voor de (afwijkende) visie van de ander, zul je waarschijnlijk nog versteld staan hoeveel inzichten je dan krijgt.
En… je hoeft het niet altijd met elkaar eens te zijn. Belangrijk is dat je de mening van de ander aanhoort, die respecteert en tegelijkertijd bij jezelf kunt blijven.