Het hart begrijpt
wat het oog niet ziet
en het oor niet hoort
(Joods spreekwoord)
Al dagen van tevoren bekruipt haar het gevoel dat ze die afspraak beter kan afzeggen.
Zo’n raar, onbestemd gevoel. Maar hoe ze ook piekert; haar hoofd kan geen goede reden bedenken.
Dus schuift ze dat gevoel, wat zich diep binnen in haar roert, opzij.
De dag na de afspraak belt ze me. Zo boos op zichzelf. Want het is inderdaad één grote teleurstelling geworden.
WAAROM heeft ze nou toch niet naar haar gevoel geluisterd?!!
Ik laat haar uitrazen. Eerst die gefrustreerdheid eruit. Althans, een gedeelte.
Zodra ik hoor dat ze enigszins gekalmeerd is, zeg ik; ‘wat fantastisch dat jouw intuïtie zo scherp werkt!’ En dat meen ik oprecht.
Want ik zie regelmatig dat iemand het al zó vaak heeft weggeduwd dat het niet eens meer gevoeld kán worden.
En zij voelt tenminste nog iets. Dat ze het vervolgens weg duwt is geen wijs besluit, maar ze neemt in elk geval waar wat haar lichaam haar vertelt. Aan de andere kant van de lijn valt het stil.
Mooi, dat betekent dat ik haar aandacht heb gevangen. Ik laat die stilte tussen ons in en wacht af.
‘Wat bedoel je nou..’ hoor ik haar dan verbaasd zeggen.
Precies die verbazing maakt dat ze vergeet door te razen in boosheid, teleurstelling, frustratie.
Die verbazing zorgt er voor dat ze even stil staat en daardoor kan horen wat ik zeg.
En zo kan ik haar een andere kant laten zien.
Want te vaak leggen we de nadruk op al het negatieve, wanneer we iets ‘fout’ doen.
Maar wanneer je leert kijken naar de les, het inzicht, kun je er ook iets positiefs uithalen.
Laat me je meenemen in de les die zij voorgespiegeld kreeg.
Onze intuïtie en wijsheid werken haarscherp. Ze geven signalen via ons lichaam. Meestal kun je niet direct benoemen wát dat gevoel jou precies vertelt. Dat maakt het lastig, omdat je al vroeg in je bestaan geleerd hebt dat je alles rationeel moet kunnen verklaren. In plaats van op je gevoel te vertrouwen, heb je je hoofd en daarbij je denken een bovenmatig belangrijke plek gegeven. Zodra jouw onbewuste een signaal geeft door middel van een gevoel in je lichaam, zoek je pijlsnel naar een verklaring; ‘wat betekent dit?!’
Maar de tegenwoordige maatschappij hecht ook nog eens waarde aan snelheid, dus je gunt jezelf er nauwelijks de tijd voor. Waardoor je het gevoel dat jou (soms slechts vliegensvlug) heeft beroerd door middel van een seintje in je lichaam, opzij schuift omdat je er geen direct antwoord op hebt.
Maar een gevoel dat zo maar opkomt, is ALTIJD de moeite waard om te onderzoeken.
Want het vertelt je iets.
Soms heeft het puur met ervaring te maken. Omdat je iets spannend vindt, aangezien je het nog nooit eerder hebt gedaan. Of juist omdat je het wél al eens hebt gedaan, maar het resultaat je heeft teleurgesteld.
Dan is dit je hoofd en dus weer je denken, dat jou iets influistert.
Dit heeft niets met intuïtie te maken, maar met een overtuiging die ergens in je leven is ontstaan.
Het is belangrijk daarin onderscheid te leren maken.
Een gevoel dat in jou opkomt, dat je nergens naar kunt herleiden; dát is vaak jouw intuïtie.
Kenmerkend is dat het vaak ‘zomaar’ omhoog plopt. Waardoor je je verbaasd afvraagt; ‘waar komt dát nou ineens vandaan?!’
Zo’n gevoel dat je in eerste instantie totaal niet kunt plaatsen.
Maar dat wel degelijk een boodschap voor je heeft. Omdat jouw onbewuste al van alles heeft opgevangen en probeert te waarschuwen.
Dit was dus precies wat er gebeurde met de cliënte die mij belde. Dat onbestemde gevoel dat ze had, dát was haar intuïtie. Het probeerde haar te vertellen dat ze inderdaad die afspraak beter kon afzeggen. Hoe het onbewuste dit zo goed weet; daarover een andere keer. Haar les hierin is, dat ze mag luisteren naar haar intuïtie, óók zonder dat ze direct weet wát het haar wil vertellen. Want hier is tijd en oefening voor nodig.
Wil jij beter leren luisteren naar je intuïtie en eigen wijsheid?
Wees vaker stil. Daarmee bedoel ik; luister minder naar je gedachtes. Zoek de stilte op in jezelf.
Door te mediteren. De natuur in te gaan. Met regelmaat je simpelweg voor te nemen ‘stil’ te zijn.
Er zit helaas nergens een knop om al die hersenspinsels ‘uit’ te zetten. Maar je hebt wel een keus; door er niet in mee te gaan. Als je bijvoorbeeld ineens bedenkt dat je nog boodschappen moet doen, dan heb je de keus om je te beseffen; oh ja, dat is m’n hoofd…om vervolgens weer naar die stilte terug te keren. Maar wat de meesten van ons doen; direct het lijstje voor die boodschappen bedenken. Dát zorgt ervoor dat je weer volledig in je hoofd terecht komt.
Dus laat die gedachtes gaan. Neem waar en laat los. Zoals je naar een vogel kijkt die voorbij vliegt.
Keer terug naar jezelf. Wees stil.
Voel…neem waar wat je lichaam vertelt…geef aandacht aan die plek… observeer…
Daar is tijd voor nodig. Geduld. Oefening. En vooral; liefde voor jezelf. Daar ontbreekt het bij de meesten aan.
Gun het jezelf.
Want als je het regelmatig toepast, brengt het je steeds dichter bij jouw intuïtie en jouw eigen wijsheid.
