Wie niet soms even helemaal niets kan doen,
is geen vrij man (of vrouw)
Cicero

Ik wil me af en toe kunnen ‘vervelen’…wakker worden en mezelf op dát moment afvragen wat ik ga doen. Kunnen kiezen of ik direct ‘aan’ ga; m’n mail beantwoorden, op social media kijken wat daar gebeurt, m’n studie oppakken? Óf de dag opstarten met…een boek? Cappuccino? Nog wat langer blijven liggen? Óf…in de tuin zitten en ‘gewoon’ voor me uit staren.  

De vrijheid voelen dat ik óók de keuze heb om helemaal niets te doen op dát moment.
Aanvoelen wannéér ik wát wil doen. Of niet…

Kortom; een lange dag voor me zien, met daarin ‘niets’. Nog niet wetende hoe ik die ga invullen.
Omdat ik merk dat m’n systeem van binnen ‘vol’ is en ik dat hoognodig moet ‘ontladen’.
Voel jij die behoefte ook wel eens? En doe je daar dan ook daadwerkelijk iets mee?!

Want we zijn zó gewend om ‘aan’ te staan, dat je onrustig kunt worden wanneer je even niets te doen hebt.
Alsof ‘vervelen’ ontoelaatbaar is…

We zijn het ontwend om ‘offline’ te zijn. Terwijl het zó ontzettend noodzakelijk is om uit de ‘race’ te stappen die het leven zo langzamerhand lijkt te zijn geworden, als het ware te verlangzamen, zodat je weer in contact komt met je lichaam, dat uiteindelijk je allerbeste kompas blijkt te zijn.

Tegenwoordig hebben we geen echte rustdagen meer. Vroeger was zondag ‘rustdag’. Maar in deze tijd zijn de winkels open, staat je mobiel aan met daarop whatsapp, mail en social media. Lijk je bijna alleen nog maar mee te tellen als je het ‘druk’ hebt. Want ‘hoe kun je nou interessant zijn als je niets doet’?!

Ben je hoog sensitief, dan voel je ook nog eens haarscherp de verwachtingen aan vanuit je omgeving en vind je het ontzettend lastig om je grenzen te stellen. Pak je bovendien ook nog eens veel meer prikkels op die je maar moet zien te verwerken, terwijl je ondertussen overspoeld wordt met nieuwe…

En ook al neem je het jezelf voor; de verleiding en de druk (zowel van buitenaf, als óók door jouw eigen overtuigingen) is te groot. Je ‘automatische piloot’ springt direct aan zodra je je ogen opent en gaat pas uit wanneer je ze weer sluit. En met regelmaat zelfs dán nog niet eens omdat hij nog steeds stationair draait… Tegensputtert omdat je nog iets te ‘onderzoeken’ hebt. Over na te denken…

Je draait van je ene op je andere zij, zuchtend omdat hij je niet met rust laat. Piekerend hoe je dit los kunt laten. Ondertussen draaien je hersenen steeds sneller op volle toeren en zie je de wekker gestaag verder tikken.
Drukdrukdruk…

Ik zie vaak dat iemand niet eens meer weet waar ze zélf blij van wordt, wat haar eigen verlangens en wensen zijn, doordat ze té vaak, té veel is afgestemd op haar omgeving.
Té moe. Té ver afgedwaald van het eigen kompas (je lichaam).

Dus durf je met regelmaat te ‘vervelen’…dit is namelijk een zeer kostbaar tijdverdrijf…

Download gratis

mijn e-book:

Gelukt! Kijk in je mail voor mijn bericht!