Haar hele leven lang al doet ze enorm haar best. In iedere rol die haar door het leven is toe bedeeld: partner, moeder, dochter, vriendin, collega….
Vanzelfsprekend neem ze in alles de verantwoording.
Voelt haarscherp aan wanneer iemand uit balans is, overziet wat nodig is en handelt daar naar.
Tis haar aangeboren. Ze kan niet anders…. Toch lijkt het wel of haar omgeving niet in de gaten heeft hoe ontzettend ze haar best doet. Ze voelt zich ongezien. Soms krijgt ze zelfs commentaar terwijl ze zó haar best doet… Ze voelt zich in- en in-verdrietig. Maar aan de buitenwereld toont ze zich nog steeds als een sterke vrouw. Hoe lang ze het nog gaat volhouden.. ze heeft geen idee…
Want ze is zó moe…
♥ ♥ ♥
“Ik praat nou eenmaal vanuit m’n gevoel” zegt ze. “En elke keer wéér lijken ze me wel verkeerd te begrijpen. Ik doe m’n uiterste best om m’n communicatie te verbeteren. Tast voorzichtig af hoe m’n woorden binnen komen bij de ander. Tis haast niet meer te doen!
Ik word stééds voorzichtiger… Heb t gevoel dat ik alleen maar word gehoord als ik me aanpas aan m’n omgeving. Ik raak mezelf meer en meer kwijt. Daardoor raak ik weer sneller emotioneel, barst ik vaak in tranen uit. Waardoor de anderen weer geïrriteerd raken…
Pfffffff….Dan voel ik mezelf verstarren en vertel maar niets meer.
Op die momenten ben ik zo intens verdrietig. En toch ook wel boos.
Want het kan toch niet élke keer aan mij liggen?”
♥ ♥ ♥
Ze zou heel graag iets willen doen waar haar hart blij van wordt. Écht iets voor haarzelf. Maar het lastige is dat ze niet eens meer zo goed zou weten wat dit precies is… Ze heeft altijd zo goed voor haar omgeving gezorgd dat haar eigen dromen en verlangens op de achtergrond zijn geraakt.
Tijd om die opnieuw te ontdekken! De kinderen zijn nu op een leeftijd dat daar wel wat meer ruimte voor mag ontstaan. Maar het lijkt wel of het op een of andere manier elke keer weer wordt gesaboteerd: zodra ze tijd wil nemen voor zichzelf, gebeurt er wel weer iets in haar omgeving waardoor ze toch weer een andere keuze maakt. Wéér niet voor zichzelf kiest. Ondanks het feit dat ze zich keer op keer voorneemt het wél te zullen gaan doen. Haar man vindt allemaal maar het onzin en heeft geen zin om haar te ondersteunen in haar voornemen wat meer ruimte voor zichzelf te creëren, dat is haar allang duidelijk… “Het is toch goed zoals het is?” zegt hij. Ja.. voor hem wel… maar ze hunkert naar wat meer vrijheid voor zichzelf.
Haar kinderen vinden het prima als ze iets voor zichzelf gaat doen, zolang ze er zelf maar geen last van ondervinden. Als ze heel eerlijk is, doet het haar diep van binnen enorm verdriet dat ze haar niet wat meer steunen…
Want andersom heeft zij haar gezin altijd in alles aangemoedigd. In ze geloofd en bijgestaan dáár waar ze maar kon.
♥ ♥ ♥
“Ik kwam pas verder toen ik stopte” (Omdenken)
♥ ♥ ♥
3 voorbeelden van vrouwen die besloten de regie terug te pakken en het traject te gaan volgen. Herkenbare verhalen voor jou?!
Hoe vaak stel jij jouw doelen en dromen bij? Stop je jouw verlangen diep weg? Neem je verantwoording voor zaken die eigenlijk bij anderen horen?
Omdat je niet durft te vertellen wat jij nodig hebt. De verwachtingen van je omgeving voelt en daar graag aan voldoet.
Of omdat iemand in je omgeving liet weten jouw plannen maar ‘niets’ te vinden? Of nog erger… het wel ‘iets’ vindt, maar laat merken er weinig vertrouwen in te hebben dat JIJ dat kunt. Waardoor al die ‘beren op de weg’ die je zelf al zag nóg groter worden… en jij teleurgesteld afhaakt…
Voel je al een tijdje dat je iets wilt veranderen in je leven?
Stop dan met dat getreuzel…stop met al die excuses….
Vind je het eng, spannend? Voel je je onzeker? Logisch. Dat mag.
Maar kom in actie.
Want het enige wat spontaan uit de lucht komt vallen, is regen….
Het is namelijk meestal jouw eigen web waarin je verstrikt bent geraakt.
En het is aan jou om je daar bewust van te worden en eruit te stappen.
Stop met de verantwoording daarvoor in de handen van anderen te leggen.
Neem de verantwoording en daarmee de regie over jouw leven terug.
