“Ik kom terug als insect` zegt ze `dus als je straks
iets om je hoofd voelt zoemen?!!”
“Als je me dan maar niet steekt” roep ik.
“Mocht je op het punt staan een verkeerde keuze te maken voor jezelf, dan ga ik dat zeker wél doen” belooft ze gekscherend.
Tussen alle tranen door schieten we in de lach.
Diepe bewondering heb ik voor haar. Vele uitdagingen heeft ze gekend in haar leven.
En ze is nu toe aan de laatste…
Ze heeft in de loop van haar leven geleerd beter voor zichzelf te zorgen. Keuzes te maken die goed en passend zijn voor haar. Ongeacht hoe de rest van de wereld daar tegen aan kijkt. Ze heeft de moed te kiezen voor datgene wat voor haar juist voelt. Is daar terecht trots op.
We halen samen nog een paar mooie herinneringen op.
En ze vertelt hoe belangrijk het is om vooral dankbaar te zijn. Voor de ´gewone dagelijkse dingen´, waarvan we ons vaak niet eens realiseren hoe bijzonder ze in werkelijkheid voor ons zijn.
Afscheid.
We besluiten om het nog niet te doen. Niet vandaag…. We houden contact zeggen we tegen elkaar.
Hoewel we beiden weten dat het misschien ijdele hoop is….
De volgende dag al belt ze me ´s morgens.
`Ik kan niet meer´ zegt ze. `Het is op. Ik ga nu toch echt afscheid nemen van je`
Ook nu maakt ze de keus die voor haar als juiste voelt.
Neemt tot op het allerlaatste moment de regie over haar leven en kiest voor een waardig einde.
We weten beiden niet zo goed wat we nog willen of kunnen uitspreken naar elkaar.
Het is ook goed zo. Alles is gezegd.
´Tot ooit….´zeggen we als afscheid. In de zekerheid dat er ´iets´ is hierna.
We hadden kort daarvoor afgesproken dat ik nog een interview met haar zou doen. Zodat ik iets over haar leven kon schrijven.
Want ze had nog zóveel te vertellen.
De vragen lagen al klaar. Ze voelde zich vereerd om dit te doen.
Maar we kwamen er helaas niet meer aan toe.
Ellen was ervan overtuigd dat het afscheid geen einde betekent voor haar, maar het begin van een nieuw avontuur.
Dag dapper mens….ik hoop snel een teken van je te mogen krijgen en let vanaf nu nóg beter op vlinders én lieveheersbeestjes.
(ze wist namelijk nog niet welke van de twee het zou worden…)
