Ze kwam die dag binnen met een lading boosheid in zich. Ze was een aantal dagen daarvoor begonnen met die opleiding waar ze zich zo ontzettend op had verheugd.
“En wat denk je” zei ze: ‘beginnen ze die dag met een voorstelrondje! Begint iedereen daar te vertellen wat ze allemaal geleerd hebben, wat ze al kunnen! Ik dacht dat ik door de grond ging….. wat doe ik hier… dacht ik. Kan ik niet weg, is er geen deur achter me zodat ik ongezien kan wegglippen? Ohhh ik had er zó geen zin in!!”
En met haar armen over elkaar keek ze me verontwaardigd en tegelijkertijd vragend aan, alsof ik met een toverstaf het gevoel wat ze hierover had kon weg toveren.
“Tja” zei ik nog even voorzichtig omdat ze zo overduidelijk aangedaan was, “het hoort erbij, zo’n rondje. Het is ook wel leuk als je aan zo’n opleiding begint om wat meer van elkaar af te weten.
Wat vond je hier zo lastig aan?”
Met betraande ogen keek ze me plotseling aan en zei: “Je weet toch waar dit vandaan komt!”
Heel even liet ik de stilte tussen ons invallen en keek haar aan. Zag haar in elkaar duiken, zich klein maken en een haast kinderlijk verdriet op haar gezicht verschijnen.
“Klopt” zei ik, “en jij ook. Je hebt je heel wat keren moeten bewijzen in je jeugd. Goed was niet snel goed genoeg voor je vader. En om jezelf te beschermen tegen al die kritiek heb je jezelf als het ware ´klein´ gemaakt en gehouden. Om vooral maar niet op te vallen. Om er vooral voor te zorgen dat je niet voor de zoveelste keer te horen kreeg dat het niet goed genoeg was wat je deed.
Dus ja, ik begrijp dat je dat voorstelrondje lastig vond. Omdat je jezelf hebt wijs gemaakt dat je er niet toe doet. Nog te weinig weet. Dat maakt het lastig om jezelf te laten zien.`
Ik zag haar opgelucht adem halen. Want erkenning voor haar pijn had ze op dit moment zó nodig.
Maar ja..de uitdaging is dat je leert zelf de regie weer te nemen. Door jezelf beter te leren kennen. Betere keuzes voor jezelf te maken.
Dus vertelde ik haar: “Maar weet je wat zo mooi is? Je bent je nu bewust waar het vandaan komt! Dát maakt dat je een keuze hebt!!
Ga je jouw geluk en wat je graag wilt in je leven nog langer laten afhangen door die kritische overtuiging uit je jeugd?! Óf ga je rechtop staan! Zeg je tegen jezelf dat het nu lang genoeg heeft geduurd!
Want het heeft je al zo lang beperkt in je keuzes. Je bent richtingen opgegaan die je achteraf helemaal niet had gewild. Nu ben je volwassen en je hebt de keus: blijf je slachtoffer van iets wat in je jeugd is gebeurd? Óf besluit je dat het genoeg is geweest en vanaf nu te gaan voor wat jij wilt!
Wat ga je doen?
Blijf je aan de voor jou ‘bekende’ kant die daardoor ‘veilig’ voelt? Maar het in feite niet is… Zou je daarvoor kiezen dan zou je blijven doen wat je altijd al hebt gedaan. Als een klein grietje zitten klappertanden bij een voorstelrondje bijvoorbeeld….
Of haal je diep adem, spring je in het voor jou nog onbekende diepe. Ga je het avontuur aan wat ‘leven’ heet? Waar je met vallen en weer opstaan zult leren hoeveel jij werkelijk waard bent?!
De keuze is aan jou…wat ga je doen? Gaan we hiermee aan het werk? ”
Ik zag de vechtlust in haar ogen schieten. “Jij gelooft toch dat ik het kan?” vroeg ze.
“Zeker weten! Als jij de eerste stap durft te zetten, heb ik alle vertrouwen dat jij gaat slagen voor die opleiding! En nog héél veel meer gaat bereiken. Dan ga je iedereen, inclusief jezelf laten zien hoeveel jij kunt en waard bent! Maar niemand anders kan het voor je doen. Je zult zélf aan de slag moeten en ik kan je erbij helpen.”
Haar ogen straalden weer toen ze zei: “ik ga ze allemaal een ‘poepie laten ruiken’, inclusief mezelf hahaha”.
Met krachtige stappen, stralende ogen en een rechte rug zag ik haar aan het eind van onze sessie richting haar auto lopen. Ik kon het niet laten, ik moest haar even nakijken. Genietend van de overwinning op zichzelf, Omdat ze er mee aan het werk gaat. Haar angsten durft aan te kijken en te zeggen: ‘Kom maar op! Tis mooi genoeg geweest. Ik kies er vanaf nu voor om het anders te gaan doen!’.
En als jij jezelf nu afvraagt of het leven voor haar direct een stuk makkelijker wordt nu ze deze uitdaging aangaat? Daar kan ik je direct al antwoord geven: nu nog niet. Maar dat wordt het uiteindelijk wel! Omdat ze de weg van haar hart durft te volgen. Weer in contact staat met wat ZIJ diep van binnen verlangt. Hoe zij haar leven wil leven. Daar is onder andere moed voor nodig, focus, veerkracht.
Maar wow….. wat heb ik al enorme en prachtige veranderingen zien gebeuren bij wie dit durft aan te gaan!
Wil je deze blogs voortaan in je mail ontvangen zodat je niets mist? Meld je hier aan: https://carlabruins.nl/e-book/
