Wanneer je een behoorlijk verantwoordelijkheidsgevoel hebt, bovendien snel overzicht in wat er mis zou kúnnen gaan, daarnaast al vlot signaleert wat nodig is (mooie eigenschappen van Hoog Sensitiviteit) is de kans héél groot dat jij té veel ruimte inneemt.
Ja, lees dat nog maar een keer!
Want je dénkt waarschijnlijk van niet….
Vermoedelijk voel je je juist vaak ongezien, onvoldoende gewaardeerd, vind je dat de ander wel eens iets meer zou mogen doen. Je zou willen dat de ander dat ook zag, maar dat gebeurt niet, in elk geval niet vanzelf….
In feite houd je het (onbewust) zélf in stand. Omdat jij té snel, té veel doet waardoor de ander als tegenreactie achterover leunt, in een afwachtende of wellicht ook gemakzuchtige houding.
Onderliggende (onbewuste) redenen?
-je denkt dat jouw manier de beste is (ooit de ander de kans gegeven om het op een manier te doen die jij nog niet kent?)
-je houdt graag overzicht (of controle…welke van de twee is het écht…)
-je hebt het nodig ‘nodig te zijn’ (als die ander jou nodig heeft, voelt dat veilig)
Zo kunnen er nog veel meer motieven zijn.
Aan jou om te ontdekken welke het is zodat je andere keuzes kunt gaan maken.
Tussen mensen draait het altijd om de balans in geven én ontvangen.
Die laatste is nogal eens ingewikkeld, want dat voelt afhankelijk; je zou zo maar teleurgesteld kunnen worden.Daarom blijf je liever in de illusie dat wanneer je in de gevende positie zit, JIJ een stukje controle hebt. Je maakt jezelf op die manier ‘groter’ dan de ander en als diegene dat onbewust wel fijn vindt (wat vaak zo is, anders kwam er wel initiatief van die kant) ontstaat er een patroon dat je beiden in stand houdt.
Dat gaat op den duur ‘wringen’… omdat de relatie uiteindelijk niet gelijkwaardig blijft.
Herken je hierin iets, doe dan eens een stap terug. Hoe spannend dat ook voelt, geef de ander zijn of haar verantwoordelijkheid terug en schep hier ook meer duidelijkheid in, door bijvoorbeeld te vertellen wat je nodig hebt. En ja, dan kan het zo maar gebeuren dat je teleurgesteld raakt door wat er vervolgens gebeurt. Maar dat zou je uiteindelijk óók zijn wanneer je in dit oude patroon blijft hangen. Alleen dan waarschijnlijk nog veel erger omdat je niet alleen in de ander teleurgesteld bent, maar vooral ook in jezelf…
