Alleen wanneer je je bewust wordt van jouw onbewuste overtuigingen, kun je ze veranderen.
Het mooie is; dromen kunnen je daarbij helpen…

“Ze heeft een praktijk en bruist van de ideeën. Stuk voor stuk goed doordacht en haalbaar. Alleen…het komt er niet van. Ze begint wel, maar telkens weer lijkt het alsof ‘iets’ haar tegenhoudt, hóe ze ook haar best doet. Hopeloos voelt ze zich zo langzamerhand…
Het lijkt op een doolhof waar ze maar niet uitkomt.

‘Ik droom ook veel de laatste tijd’, zegt ze. ‘Keer op keer hetzelfde; héle lange wandelingen maak ik, samen met m’n hond. Heerlijk! Onderweg geniet ik van alles wat ik tegenkom, ik raak alsmaar verder van huis en voel me steeds fitter! Het gekke is dat ik dit in werkelijkheid óók zo graag zou willen, maar het komt er maar niet van… met alles wat ik te doen heb mag ik blij zijn als ik tot de hoek van de straat kom…’

We besluiten te kijken naar wat de onderliggende reden kan zijn dat al die mooie plannen (nog) niet slagen. Tijdens de oefening wordt ze terug geslingerd in tijd; ze voelt zich ineens weer een klein meisje. In die periode hadden haar ouders vaak onenigheid, waar ze heel boos om werd.
Uit protest pakte ze dan haar spullen en liep weg van huis.

‘Ik deed alles in zo’n klein, rood koffertje. Ik zie ‘m nog zó voor me!’ zegt ze. ‘Vastberaden liep ik daarmee de straat uit. Tót ik bij de hoek kwam en ineens bedacht “maar wáár ga ik dan naar toe…”. Dus ging ik toch maar terug en áltijd stond m’n broer te wachten en lachte me uit…omdat ik de zoveelste poging had gedaan en hij al van tevoren wist dat ik nooit verder kwam dan die hoek…’
Een diepe zucht ontsnapt haar.

Ik vraag of ze het patroon ziet; ‘je droom vertelt dat het tijd wordt om verder te gaan…er op uit te gaan, te ontdekken! Maar onbewust houdt iets je nog tegen. Zou dat de diepe overtuiging kunnen zijn dat je toch nooit verder zult komen dan ‘de hoek van de straat’? Door wie wordt je dan vervolgens uitgelachen?! Wat tóen al zo pijnlijk was…
En stel je gaat wél verder; “wáár ga je dan naar toe..?!”
Dúrf je het in wezen wel als je nog niet weet wat je te wachten staat, nadat je ‘die hoek om gaat’; die sprong in het diepe, op weg naar iets onbekends?’

Verbaasd kijkt ze me aan. ‘Zo had ik het nog niet bekeken…’zegt ze ‘maar inderdaad!
Ik probeer de pijn te vermijden om te ‘mislukken’ en ben tegelijkertijd bang voor het onbekende… Ik zet mezelf compleet vast op die manier…’ Ze kwam dus net als vroeger, nooit verder dan ‘de hoek’, pendelde in plaats daarvan constant tussen vertrekpunt en de blokkade, die haar tegenhield…

Jouw (onbewuste) overtuigingen zijn hele krachtige programmeurs;
het is dus van belang deze te onderzoeken.
© carlabruins