Bij het wakker worden voelt ze al dat ze eigenlijk geen energie heeft voor de afgesproken wandeling. Maar ja…de afspraak is vorige week al gemaakt en om het nu op het laatste moment af te laten weten?! Dat kan ze niet maken tegenover haar vriendin… Hoewel ze diep in haar hart weet dat ze zich vandaag extra kwetsbaar voelt door te weinig energie, plus het feit dat ze zich niet echt veilig voelt bij deze vriendin, omdat wat ze vertelt, zelfs in vertrouwen… vaak als een boemerang terug komt, raapt ze zichzelf tóch bij elkaar en besluit; ‘ik ga’.
Want ze vindt het belangrijk afspraken na te komen (1)
Van tevoren stuurt ze nog wel een berichtje; ‘ik zit niet zo lekker in m’n vel zoals je weet, vandaag heb ik weinig energie, dus wandelen is heerlijk, maar verder wil ik niet praten over hoe het met mij gaat…’ Goh, ze voelt zich ineens best een beetje trots op zichzelf, want een paar weken geleden had ze dit nog niet eens gedurfd (2)
‘Goed gedaan’ zegt ze tegen zichzelf en vertrekt.
Eerlijk is eerlijk; het valt eigenlijk best mee. Het zonnetje schijnt, de wandeling is mooi. Niet dat het haar energie gééft, maar ze redt het (3) merkt ze tot haar grote opluchting.
Ze besluiten onderweg een terrasje te pakken. Tijdens de cappuccino begint haar vriendin ineens een heel verhaal over zichzelf; waar ze mee worstelt, hoe verdrietig ze is, eenzaam…
Er zit een licht verwijtende toon in en hoewel niet duidelijk uitgesproken, zeer voelbaar (4)
Ondanks dat ze binnen in zichzelf repeteert; ‘niet jouw probleem, laat bij haar…’ voelt ze de energie als het ware zó uit zichzelf wegvloeien (5) Haar vriendin blijft ‘uitzenden’, zonder zich klaarblijkelijk ook maar één moment af te vragen hoe dat voor de ander is.
En dan komt het; de woorden ‘en hoe denk je dat het voor mij is dat jij dan ook nog eens geen tijd voor mij hebt?!’ slaan in als een bom. Ze bevriest…kan niet de juiste woorden vinden en binnenin haar vecht een mengeling van emoties het hardst om aandacht; schuldgevoel, verdriet, maar ook verontwaardiging, want hoe haalt de ander het in haar hoofd om haar dit te verwijten?!
Ze probeert te begrijpen wat er gebeurt, onderzoekt daarbij voorál zichzelf; wat doet ze verkeerd?!
Wat had ze anders kunnen, moéten doen? Hoe kan ze nu het beste reageren?
Alles bij elkaar; de waterval van woorden en verwijten tegenover haar, vermengd met de verwarring in haarzelf (6)zorgen er voor dat ze het gevoel krijgt in te storten.
‘Ik weet niet eens meer precies hoe ik gedag hebt gezegd’ vertelt ze ‘ik wist alleen één ding; wegwezen voordat ik in elkaar stort, want dát ga ik dus absoluut niet doen! Dat deed ik toen ik thuis was…(7) Want pas toen ik alleen was, kon ik mezelf overgeven aan de paniek die me bekroop…’
Een herkenbaar verhaal voor wie hoog sensitief is;
1; afspraken nakomen vind je héél belangrijk, ook al zou dat ten koste gaan van jezelf; schouders er onder, want ‘straks kun je uitrusten’. Alleen komt dat ‘straks’ er vaak niet van…
2; grenzen stellen vind je lastig, want je bent bang dat je de ander tekort doet of kwetst.
3; als het ‘meevalt’ ben je opgelucht, want zo ‘kun je het wel volhouden’, wat iets anders is dan er plezier aan beleven, maar dat vergeet je meestal.
4; anderen hoeven niet uit te spreken wat er van binnen bij ze speelt, jij voelt dat vaak haarscherp aan en daar geef je vaak méér ruimte en aandacht aan, dan aan jouw eigen gevoelens.
5; je bent enorm gevoelig voor ‘energie zuigers’, mensen die niet lekker in hun vel zitten, als het ware ‘inpluggen’ en bij jou alle energie weghalen.
6; alle emoties lopen door elkaar, die van de ander én die van jou, waardoor je geen onderscheid meer kunt maken wat van jou is, je in die verwarring alsnog je uiterste best blijft doen om het zo comfortabel mogelijk te maken voor die ander, waardoor je blijft hangen in allerlei gedachtes over jezelf en blijft zoeken naar wat jij verkeerd hebt gedaan, ‘anders’ had kunnen doen (in plaats van te voelen wat het met jou doet en wat JIJ nodig hebt op dat moment)
7; je bent een kei geworden in ‘verdragen’, schouders eronder en doorgaan zolang je in gezelschap bent, want je emoties tonen waar anderen bij zijn? Dat doe je alleen maar wanneer de ander ‘veilig’ is en dat predicaat moet dan ook echt verdiend zijn…
Herkenbaar en kom je er in je eentje niet meer uit?
Maak dan eens een afspraak voor een gratis kennismakingssessie van 20 minuten.
Van tevoren mail ik je een aantal vragen zodat ik je zeker al 1 of 2 tips kan geven hoe je hier beter mee om kunt gaan.
