Regelmatig hoor ik verhalen van vrouwen hoe ze zich hebben geplooid naar hun omgeving: partner, kinderen, (schoon) familie  en soms gaat het nog véél verder.

Ze passen zich nét zo lang aan totdat ze een groot deel van hun authenticiteit zijn kwijt geraakt en soms zelfs volledig… Niet dat ze dit zich bewust zijn; ze gaan zó op in hun taak iedereen gelukkig te maken en te houden dat ze dit als vanzelfsprekend zien. Meestal pas op het moment dat er fysieke en/of mentale klachten komen, wordt er hulp gezocht. Beetje bij beetje komt dan het bewustzijn boven dat eigen verlangens en wensen naar de achtergrond zijn verdwenen doordat de zorg voor degenen van wie ze houden wel héél erg veel tijd en energie inneemt. Natuurlijk is het heerlijk om te zorgen voor degene van wie je houdt, zolang er een balans is tussen goed zorgen voor jezelf en de ander…

Onbewuste patronen, zoals bijvoorbeeld een enorme hoeveelheid verantwoording voor anderen op je nemen of je aan te passen naar de wensen van je omgeving, ontstaan in je jeugd. Er zijn een aantal oorzaken, waarvan enkele voorbeelden zijn: wanneer om welke reden dan ook één van de ouders verdriet heeft of veel zorgen, (één van) de ouders vroegtijdig overlijden, er te veel geëist wordt van een kind, te vaak wordt verteld wat het fout doet, maar ook wanneer er een geheim in de familie is waarover niet gesproken mag worden maar waarover schaamte voelbaar is in het gezin.
Kinderen hebben dan enorm de neiging verantwoording te nemen voor het geluk van de ouders, voor degene die voor ze zorgt, voor het gezin. Ze passen zich aan, veranderen hun gedrag in de hoop op goedkeuring of de situatie zo weer ‘goed’ te maken.

Het kind stopt met voelen waar het zélf blij van wordt, kijkt vooral waar de volwassenen in zijn of haar omgeving blij van worden en gaat dit aangepaste gedrag zo goed mogelijk vertonen. Vooral sensitieve kinderen, die vaak haarscherp van alles aanvoelen, kunnen hier veel last van hebben. Natuurlijk is dit een taak die té groot is voor een kind. Het sluipt er alleen onbewust in, zowel voor het kind als voor de volwassenen er om heen.

Helaas zet dit onbewuste patroon zich ook nog eens voort in het volwassen leven. Wanneer je als kind jezelf te vaak hebt aangepast aan je omgeving, zal het erg moeilijk worden om als volwassene zonder schuldgevoel te kunnen doen wat jou gelukkig maakt.

Dit kan een hardnekkig patroon zijn, met veel onbewuste valkuilen.
Om hieruit te kunnen stappen is een flinke uitdaging: inzicht in jezelf en je onbewuste patronen is een eerste stap. En als er goede stappen in een andere richting worden gezet, dan is de volgende hindernis vaak de omgeving die moeite heeft met de verandering.
Wat enorm moeilijk kan zijn voor degene die zijn of haar gedrag wil veranderen, want juist je omgeving gelukkig maken is een vanzelfsprekendheid geweest.

Een familie opstelling is een heel mooi hulpmiddel om meer inzicht in jezelf en in de patronen tussen jou en je omgeving te krijgen. Het geeft vaak helderheid in jouw gedrag, in de verwachtingen van anderen (die heel anders kunnen zijn dat jij had bedacht..) of het een overgenomen patroon is van één van je (voor)ouders of dat het een overlevingsstrategie is die je zelf als kind hebt bedacht.

Het kan een mooie stap zijn om weer terug te gaan naar jezelf, te worden wie je diep van binnen bent en ook wilt zijn, onafhankelijk van wat anderen daar van vinden.

De zoektocht naar goedkeuring van vrienden,
collega’s en familieleden is een fulltime baan,
zonder vakanties.
(Byron Katie)

Wil je voortaan deze blogs in je mail ontvangen? Meld je hier aan: 
https://carlabruins.nl/e-book/