Soms voel je zó´n grote twijfel, dat het fijn is om al je gevoelens en gedachtes daarover te vertellen aan iemand. Dat je daarna precies het tegenovergestelde doet dan wat diegene je adviseert kan trouwens ook heel goed uitpakken!
Ruim 12 jaar geleden kreeg ik de kans een paard te kopen waar ik al een tijd ´verliefd´ op was.
Toch voelde ik nog twijfel, want ik was nog maar net gestart met m´n praktijk en ik was op zoek naar een huis. Dus zou het wijs zijn om dan zoveel verantwoordelijkheid te nemen, financieel én in tijd?!
Omdat ik er zelf niet uitkwam, ging ik voor raad naar een goede vriend.
Tijdens een wandeling gooide ik al m’n twijfels eruit. Hij bleek iedere aarzeling van mijn kant goed te begrijpen én te kunnen onderbouwen, zodat zijn eindconclusie logischerwijs was: ‘niét doen!!’ Maar hoe sterker het bewijs, des te duidelijker riep er zo’n stemmetje in mij; ‘wat een onzin…’
Eerst zacht, maar steeds luider.
‘Je wordt alleen maar ouder’ zei hij. ‘Ja en?’, hoorde ik in mezelf: ‘m’n beide ouders zijn al hartstikke oud maar nog steeds heel erg fit’.
‘Dat paard heeft al flink wat gezondheidsproblemen gehad, dus je hebt geen enkele garantie dat hij straks niet nóg meer gaat mankeren’, benoemde hij. ‘Die zekerheid heb je nooit…’ dacht ik.
Zo ging hij nog een tijd goed onderbouwd door met benoemen waarom ik het absoluut niét zou moeten doen. Maar het stemmetje in mezelf werd steeds sterker en had hele goede tegenargumenten…
Bovendien hoe overtuigder hij werd, hoe benauwder ik het kreeg bij het idee dat ik Vondel zou zien verdwijnen…
Dus aan het eind van het gesprek zei ik: ‘dank je wel voor je goede adviezen, maar ik ga zo bellen dat ik hem wél koop’. Hij keek me uiteraard stomverbaasd aan…
Wat ik eveneens van dit gesprek leerde, is dat juiste vragen stellen in plaats van adviezen geven, véél beter werkt. Dat laatste (adviezen geven) gebeurt meestal wanneer je iets bespreekt met vrienden of familie. Deze raadgevingen (of eventuele vragen) zullen altijd ‘gekleurd’ zijn en de kans dat er van alles op geprojecteerd wordt is enorm. Veel beter is het wanneer er passende vragen worden gesteld, zodat je de juiste antwoorden in jezélf vindt.
Er zijn namelijk geen pasklare antwoorden. Als mens ben je uniek door alles wat je meemaakt en hetgeen je (onbewust) hebt meegekregen vanuit je familiesysteem.
Het lastige is dat die antwoorden vaak diep weggestopt zijn, ondergesneeuwd door allerlei aannames en verdedigingsmechanismes vanuit eerdere ervaringen. Precies dáárom is het zo belangrijk dat je iemand tegenover je hebt die zonder oordeel, zonder énige verwachting maar met kennis van deze (onbewuste) verdedigingsmechanismes, welgekozen vragen stelt.
Nu kwam ik natuurlijk door dit gesprek ook heel goed bij het antwoord dat al die tijd al lag te wachten om gehoord te worden. Maar als ik niet eerder had ervaren dat die innerlijke stem me al zo vaak goed geholpen had, dan had ik zomaar een heel andere keuze kunnen maken.
Nu geniet ik al 12 jaar lang van het allerleukste paard van de hele wereld…
Wist je trouwens dat ‘eigenwijs’ afgeleid is van ‘eigen wijsheid?’ ♥
