Niet alles is jouw verantwoordelijkheid.

Nu draai je misschien met een diepe zucht je ogen naar boven en denkt; ‘jaaaaa Carla, dat weet ik nu inmiddels wel, want ik lees ál je blogs (leuk als je dit ook werkelijk doet 😊).
Maar ik weet als geen ander dat het veranderen van patronen in jezelf een flinke uitdaging is.
Hoe ongemakkelijk het kan voelen als je een keer ‘nee’ zegt. Grenzen stelt.
Ondanks dat je weet dat het beter is. Ofschoon je inmiddels alláng hebt ervaren dat het je leeg trekt.
Alle moeite, tijd en energie die je besteedt aan;  
– het zorgen voor je omgeving (doe ik wel even….)
– het oplossen van problemen omdat je ziet dat die ander daar zo mee worstelt
– je elke keer weer aanpassen (waardoor er geen ruimte overblijft voor wat jij nodig hebt)
– als boksbal fungeren tussen mensen in, hopende dat ze ein-de-lijk eens in harmonie komen
– als een vuilnisvat dienen omdat iedereen z’n shit bij jou dumpt; elke zorg, ongenoegen, boosheid met je deelt, terwijl het lijkt alsof dit ‘dumpen’ de enige oplossing is voor ze, want meer dan dát gebeurt er niet….ondanks jouw eeuwig luisterend oor en goed bedoelde raadgevingen.

Weet je wat de antwoorden zijn die ik het meest hoor op onderstaande vragen;

‘Wat wil jij?’
‘Tja….dat weet ik eigenlijk niet……..’

‘Wat heb je nodig…?’
‘Tja… weet ik eigenlijk óók niet……..’

‘Waar word je blij van? Wat geeft jou energie? Waar verlang jij naar in je leven?’
‘Uhhh…. Eigenlijk geen idee….. ’

En vervolgens komen de tranen….om de leegheid die ineens gevoeld wordt. De verloren tijd, die niet meer ingehaald kan worden. Alle dromen, doelen, verlangens, die ergens onderweg verloren zijn….

Natuurlijk is het een mooie eigenschap om goed te zorgen voor anderen.
Is het ons met de paplepel ingegoten dat je ‘je verantwoordelijkheid moet nemen’.
Waardevol…mits je er niet in doorslaat en de balans weet te bewaren.
En precies dát is lastig wanneer je hoog sensitief bent.
Want een aantal eigenschappen van HS zorgen ervoor, dat je al snel aanvoelt wanneer het niet of minder goed gaat met de ander. Soms zelfs nog voordat die ander het zelf in de gaten heeft.
Ze zorgen er ook voor dat je al snel overziet wat er nodig is.
De hang naar perfectie is groot, dus je doet altijd je ‘stinkende’ best, ongeacht waar het over gaat (vraag jezelf trouwens eens af waar die uitdrukking vandaan komt; ‘je stinkende best doen…’)
Tel daarbij op dat jij van binnen onrust ervaart, zodra je voelt dat het minder of niet goed gaat met anderen en je weet de uitkomst al…. Balans? Wélke balans….

Dus net als met elke eigenschap, zit ook hier een ‘randje’ aan.
Want wat is jouw drijfveer om jezelf zo op te offeren?! En ja, ik weet dat het niet vaak als ‘opoffering’ voelt, want je staat er dikwijls niet eens meer bij stil.  Zó sterk is de vanzelfsprekendheid er in geslopen.

Maar de kans dat je een keer wrok gaat voelen omdat alles wat je doet maar zo ‘gewoon’ lijkt te zijn voor je omgeving, is groot. Dan begint diezelfde ‘vanzelfsprekendheid’ je te irriteren.
Doordat je constant ‘geeft’, je grenzen daarbij nauwelijks voelt óf negeert, is de kans op een burn-out of depressiviteit in grote mate aanwezig.

En dat doe je allemaal zélf.
Door eigen behoeftes en wensen te negeren.

Vervolgens boos te worden op je omgeving
omdat je het gevoel hebt dat zij jou en alles wat je doet niet zien….

Herkenbaar? Ga dan eens heel eerlijk na bij jezelf; waar hoop jij op? Wat verwacht je te bereiken?
En in hoe verre is dat al gelukt…?!

Ik hoop dat je me dit wilt laten weten, door hier onder te reageren of via mail. Er zijn al heel wat drijfveren voorbij gekomen hier in m’n praktijk waarvan ik er vele (her)kende… Ik ben benieuwd of er nog zijn die ik niet eerder heb gehoord.
Dus als je me daarmee wilt helpen; super!

De volgende blog is al in de maak en gaat precies hierover. Ik heb al een hele verzameling aan drijfveren op papier staan maar aanvulling vanuit jullie kant is altijd welkom!

En weet; verandering begint altijd bij jezelf.
Jij bepaalt; ‘en nu… is het genoeg!’

Maak betere keuzes.
Geniet je leven.