‘Ik weet nog de dag dat ik 50 werd’ zegt ze. ‘Van tevoren had ik niet kunnen bedenken dat dit zoveel impact op me zou hebben. Want ach… het zijn maar getallen. Je bent zo oud als je je voelt… Maar ik ging die dag wandelen, belandde op een bankje in het duin en terwijl ik daar zat kwam het ineens binnen; wow… 50!?! Serieus….? Hoeveel jaren heb ik dan nog eigenlijk vóór me liggen? Hoe lang om te gaan ondernemen wat IK nog graag wil..?! 20 jaar…? Hóógstens, als ik het ook nog in fitte gezondheid wil doen. En…WAT zou ik dan willen..?! Púúr voor mezelf…?!’
‘Ik realiseerde me ineens haarscherp dat ik altijd in een dienende modus had gestaan naar mijn omgeving. Had me nog nooit eerder afgevraagd of dat me ook werkelijk blij maakte, het voelde alsof het niet anders wás of kon. Maar dáár op dat bankje, op dát moment, nam ik mezelf voor: en nu ik!!
Al dat zorgen voor… dát ga ik niet meer doen. ‘
Terwijl ze me aankijkt verzucht ze: ‘maar ik vind het best lastig om ook daadwerkelijk te doen…’
Het voelt ook ongemakkelijk, als je je leven lang hebt geleefd vanuit een enorm zorginstinct en je voelt ineens een heel andere behoefte opkomen. Dat kan een ‘gevecht’ worden tussen je hoofd en je hart; het verlangen dat je ineens bekruipt. Want jouw ratio wil je graag in oude, bekende patronen houden. En die ‘hersenpan’ van ons kan héél goede argumenten bedenken om je niet buiten je ‘comfortzone’ te laten treden. Met andere woorden; iets anders te doen dan datgene wat vertrouwd is.
Niet omdat dit bekende, dus vertrouwde ook het allerbeste is voor jou, nee hoor, dat heeft een hele andere reden! Je brein is nou eenmaal zó ingesteld dat het zo snel mogelijk oplossingen wil vinden én aanbieden. Klinkt misschien gek, maar die hersenen van ons werken grotendeels nog net zoals in de oertijd en om energie te besparen kiest het razendsnel de kortste weg. (Dat was in die tijd zeer belangrijk, want je wist maar nooit wanneer je weer te eten had) Precies daarom trekt het jou zo vaak terug naar ‘bekend terrein’; dan hoeft je brein minder hard te werken.
Maar je hart en heel je wezen voelt zo langzamerhand heel goed aan dat het tijd wordt voor jezelf. Ruimte voor jouw behoeftes!
Dr. Christiane Northrup, een Amerikaanse vrouwenarts, heeft onderzoek gedaan hoe het komt dat vrouwen zo rond hun 50e het ‘zorgen voor’ ineens zat worden. Zich gaan ergeren of verdrietig worden door de vanzelfsprekendheid hierover vanuit hun omgeving. Moe worden van alle verantwoordelijkheid die bij hen wordt neergelegd.
Het blijkt dat dit met onze hormoonhuishouding te maken heeft. Rond die leeftijd nemen oxytocine en oestrogeen af (de ‘zorghormonen’). Het testosteron neemt toe: dat zet aan tot ondernemingslust en daadwerkelijke actie.
De natuur fluistert je dus als het ware in; genoeg gezorgd, tijd om ruimte voor jezelf in te nemen!
Wat zijn jouw wensen? Welk doel wil je verwezenlijken? Waar droom je nog van?
Wat zou JIJ nu graag willen?
Het ‘gevecht’ tussen die oude patronen (hoofd) en de trekkende energie die je ervaart om ándere keuzes te gaan maken (hart) kan best pittig zijn. Kun je daar wel wat hulp bij gebruiken; EFT (Emotional Freedom Technique) is een snel werkende methode, die al heel snel rust brengt en oude patronen als het ware kan resetten. Ook een opstelling biedt enorm veel inzicht in het stramien waarin je vastloopt.
Neem vrijblijvend contact op als je meer wilt weten!
Want als je het NU niet doet… wanneer dan wel… ♥
