Stop met denken!! Zeg ik streng tegen mezelf. Dat helpt…
5 seconden. En dan begint t weer… :
‘kijk voor je’
‘niet naar beneden kijken 😬’
‘ohh een tegenligger… wie van de 2 laat nu de leuning los..’
Op dat moment bezoeken we het kasteel Tintangel in Cornwall, waarvan wordt beweerd dat dit de geboorteplek is van King Arthur.
Een indrukwekkende plek: een ruïne bovenop een rots in zee.
De klim er naar toe bezorgt me flink wat hartkloppingen.. ik heb namelijk behoorlijke hoogtevrees.
Maar eenmaal dáár loop ik in stille verwondering rond. Niet té dicht bij de rand, dat wel. Want die enorme dieptes waar je zonder omheining zó inkijkt en de kolkende zee onder je ziet… daar blijf ik liever wat verder bij vandaan. Het waait behoorlijk en af en toe kan ik het niet laten om te bedenken dat die wind je zómaar het randje over kan duwen. Die hersenspinsels wanneer ik me bij grote hoogtes bevind… ik kan er nog steeds last van hebben.
In het boekje over Cornwall zagen we dat er zich in de buurt een grot bevindt die ‘Merlin’s cage’ wordt genoemd.
Dat blijkt zelfs op dezelfde plek te zijn: in de baai.
Ja precies…. Daar ergens diep onder ons…
Diepe zucht…en gáán…
Dat blijkt een nóg grotere uitdaging. De trap die ons daar naar toe leidt loopt zigzaggend langs de rotsen naar beneden. Vanaf een imménse hoogte.
Menigmaal vraag ik mezelf onderweg af waar ik mee bezig ben… vooral bij tegenliggers… 😱 Een aantal keren schiet er door mn hoofd: ‘ waarom wil ik dit eigenlijk… Kan de rotswand niet open zodat ik ‘weg’ kan…?!
Is er érgens nog een escape… ’
Dat is er uiteraard niet en eerlijk gezegd: had t er geweest dan had ik er tóch geen gebruik van gemaakt. Want ondanks álles wat er in mn hoofd spookt, wil ik tóch graag naar die grot.
Eenmaal aangekomen op t strand… is er nóg een uitdaging: de trap eindigt namelijk niet op t zand maar op een enorme partij rotsblokken.
Ook nog eens onregelmatig van grootte… nat, daardoor glad en sommige liggen los. Whaaaahhhhhh…..
Als 2 klimgeiten wagen we ons er over heen. Wiebelend, glibberend, glijdend… Inschattend en goed kijkend waar we de volgende stap kunnen zetten.
Vaak hoor je ‘dat t om de reis er naar toe’ gaat. Nou.. dit keer niet.
Nu gaat t toch echt om de eindbestemming!
En wow…. wat is die prachtig…
De baai, de grotten, de kleur van de zee, de prachtige stenen…
Eenmaal in de grot aangekomen wacht nóg een uitdaging: aan het eind van de grot is een opening waaruit een prachtig licht komt. Ik wil daar natuurlijk héél graag een foto van maken maar een dame die dit ook wil, verspert heerlijk het uitzicht. En blijft daar staan ☹
Ik heb dus nog even wat geduld nodig want ik zie dat ze staat te balanceren op een rotsblok en wil haar niet laten schrikken.
Vooral niet als ik zie dat ze ineens een stap opzij doet, haar evenwicht verliest en vól in het water stapt wat door de grot stroomt…. (heel eerlijk gezegd moest ik op dat moment ook wel weer een lach onderdrukken want ze versperde het uitzicht voor iedereen, wat ik ook weer niet zo héél aardig vond… waren deze natte voeten waar ze nu de rest van de dag last van had soms ‘karma’ ..?! 😊)
Maar ohhh….alle uitdagingen waren méér dan de moeite waard… de grot was adembenemend mooi toen ik er eenmaal vol zicht op kreeg.
In t leven is t net zo: wil je iets bereiken dan zul je menigmaal hindernissen onderweg tegen komen.
Vaak genoeg bedenken: waar ben ik aan begonnen…
Je zult ervaren dat lang niet elke stap op weg naar je doel even leuk is…
En toch…: wil je iets bereiken, veranderen, ontdekken in je leven, gá er dan voor: want groei ligt buiten je comfortzone.
Durf met regelmaat uit die comfortzone te stappen.
Durf keuzes te maken die niet direct altijd even gemakkelijk zijn.
Durf de obstakels die daarbij horen aan te gaan.
Soms zul je wiebelen, erover struikelen of zelfs uitglijden. Maar sta op, veeg het (figuurlijke) stof af en ga door… Kijk met regelmaat om naar wat je al hebt overwonnen. Voel je trots over wat je al hebt bereikt.
Eng? Ja! Natuurlijk.
Maar tis altijd beter om terug te kijken op je fouten en de lessen die je daaruit hebt geleerd dan je later te realiseren: ik was te bang….hád ik toen maar gedurfd… Het leven gaat al snel genoeg: dus stop met twijfelen en DURF.
Je hebt maar 1 leven te leiden: dat van jezelf. Neem je ruimte in.
Durf te dromen én te doen! Begin met een 1e stap.
