Áls ik maar genoeg weet en voldoende m´n best doe…´ dacht ik vroeger, vanuit de stellige verwachting dat m´n leven dán eenvoudiger zou worden. Dus streefde ik ernaar alles te begrijpen en zoveel mogelijk ´perfect´ te doen, want ik vond het leven niet makkelijk en zeker niet altijd leuk. Maar wát ik ook deed, strubbelingen bleven komen… Terwijl ik ondertussen steeds verder afdreef van wie ik was of wat ik nodig had, omdat ik iets najoeg dat niet bestond.
Want het gaat niet om een ´makkelijk´ leven, het gaat om je individuatieproces. Zoals Jung dat zo mooi omschrijft: het groeiproces waarbij het bewustzijn zich onderscheidt van andere personen, waardoor je jouw eigen uniekheid ontdekt.
Individuatie is effectief tegen wanhoop, depressie, angststoornissen of bepaalde vormen van verslaving. Want hoewel deze ook andere oorzaken kunnen hebben, is de meest voorkomende aanleiding een ‘aangepast’ leven. Een gevoel dat je stagneert omdat er zoveel van je verwacht wordt; vanuit de buitenwereld maar óók vanuit jezelf omdat je inmiddels gewend bent je aan te passen, misschien omdat bepaalde overtuigingen zijn doorgegeven vanuit je familielijn. Individuatie dwingt je uit deze sleur en zet je vervolgens op een levenspad dat zinvol voelt.
Dit lukt alleen wanneer je je bewust wordt van de schaduwen die verdrongen liggen in je onbewuste. Maar óók van talenten die je misschien zelf nog niet ziet, laat staan durft te ontplooien. Iedereen is uniek en heeft daarin zijn of haar eigen specifieke weg te gaan.
Juist de moeilijke dingen in je leven helpen je bewust te worden.
Helaas zijn we te veel gericht op ´pijn vermijden´ terwijl juist dáár antwoorden liggen. Door pijn te laten zijn en te onderzoeken wát er op dat moment geraakt wordt, leer je iets over jezelf. Wat uiteraard niet betekent dat je alles over je heen moet laten komen. Iemand die jou regelmatig kwetst kun je als een leerzame spiegel zien, maar daarnaast is het aan jóu of je diegene in je leven wilt. Hoe moeilijk het soms ook is die verbinding te verbreken: ook dát is jouw verantwoordelijkheid.
“De meest kostbare schatten worden bewaakt door de draak.
Om bij die schatten te komen, moet je naar de draak gaan en hem kussen”
Bert Hellinger
Weerstand en pijn zijn de grootste, maar ook meest waardevolle ‘draken’: dáár ligt de kans op groei.
Hoe groter ‘de draak’, des te waardevoller de overwinning.
Of dit nu gaat over jezelf uitspreken, grenzen stellen, verantwoordelijkheid voor de ander los te laten, of weer te voelen wat jij nodig hebt en daar daadwerkelijk voor te kiezen.
Dat vraagt om moed én inzicht in datgene wat nog in de schaduw verstopt ligt en het jou lastig maakt…
Kun je hier hulp bij gebruiken, neem dan contact op.
Soms is dat ook een flinke ‘draak’ 🙂 maar die gaat jou uiteindelijk heel veel moois brengen…
