“En ik wacht niet meer op een ander leven…..
Ik ben begónnen aan een ander leven!!!”
Angst…kan zó groot zijn, dat het je belemmert je leven ten volle te leiden.
Want angst blokkeert. Angst ‘vreet’ aan je. Houdt je klein. Creëert onzekerheid en zet je klem in een vicieuze cirkel van nóg meer angst, nóg meer onzekerheid.
Angst is goed wanneer je in een levensbedreigende situatie komt. Dan kan angst je namelijk scherp houden.
Maar hoe vaak gebeurt dat?!
Stel je kunt je angst loslaten en je gaat voor datgene wat jij écht wilt?!
Dan gebeuren er prachtige dingen, zoals bij Ingrid.
Toen ze voor de 1e keer kwam, leefde ze voornamelijk vanuit angst:
“Angst zat samen met mij in de stoel voor het raam achter de anthuriums
te wachten op een ander leven”
Elke keer las ze voor wat ze had geschreven. En telkens weer raakte ze me diep met haar woorden. Haar voornemen is een boek of columns te schrijven. Ik weet zeker dat dit haar gaat lukken en dat er heel veel mensen geraakt zullen worden. Door het onderwerp, haar openheid, de manier waarop zij zo fantastisch haar gevoel onder woorden brengt.
Ze heeft beloofd dat ik als één van de eersten een gesigneerd exemplaar van haar boek krijg.
Ik verheug me daar nu al op.
Tijdens onze laatste afspraak had ze een testimonial voor me geschreven en las me die voor.
Ze beschrijft wat angst met haar deed. En hoe ze het uiteindelijk recht in de ogen keek en veranderde:
“Mijn grootste uitdaging toen jij op mijn pad kwam was ANGST.
Angst woonde in mijn hele lichaam.
Angst beheerste voor een groot deel mijn gedachten.
Angst om niet meer te kunnen functioneren als ik mijn angst aan zou gaan.
ANGST zo groot in mij.
De angst om te veranderen, zou ik dan nog wel leuk zijn voor de mensen om mij heen?
Of de angst door verandering mensen om mij heen te verliezen….
Wie zou ik worden zonder angst?
Zou ik dan alleen zijn?
Zouden mijn vriendschappen dan nog kloppen?
En wat nou als het traject wat ik aanga bij Carla mij nou niet zou kunnen helpen??
Wat als ik Carla niet genoeg vertrouw?
Of wat als zij me nou niet zou zien zitten met al mijn problemen?
De angst in mij zo groot..
De angst in mij zo’n uitdaging…
Durf ik mij te geven en is mijn probleem “leven vanuit angst” nog wel te veranderen?
Al deze ANGST gaat door mij heen als ik denk aan het traject.
De ANGST……al generaties lang in onze familie
Angst hield mij in zijn macht, maakte mij onzeker
Angst liet mij geloven dat ik niks kon, niks waard was..
Angst maakte dat ik niet groot durfde te denken..
Angst zat samen met mij in de stoel voor het raam achter de anthuriums te wachten op een ander leven.
En toen kwam jij op mijn pad..
Samen met jou bekeek ik de angst in mij.
Of liever gezegd, ik was de angst,
ik voelde hem in iedere vezel.
Ergens in die angst was ook IK
En IK was blij met jou
IK voelde hoe lief en fijn jij bent.
Heel stiekem keek ik over de schouder van angst om te zien, voelen, ruiken en ervaren hoe jij te vertrouwen bent.
Jij veroordeelde mij niet. Je geloofde in mij, je zag mij en voedde mij…
Je voedde mij met liefde, vertrouwen en rust.
Je liet mij kijken naar mijn angst.
Je liet angst er zijn, je gaf haar een plek, een plek in mij.
Maar wel een plek waar ik naar kon kijken,
een andere plek in mij, waardoor IK kon groeien.
IK kon groeien door te kijken naar mijn angst.
Door meditaties, visualisaties, oefeningen met gekleurde matjes en praten, zag ik steeds meer en meer dat IK niet de angst ben.
Dat de angst woont in mij maar dat IK kan beslissen waar ik hem laat wonen in mij en hoe groot ik hem laat zijn.
Angst werd niet veroordeeld,
angst werd bekeken, opgesplitst in nog twee aspecten…schuld en pleasen…
Angst, schuld en pleasen zo groot in mij…
Zo mooi om samen met jou te bekijken, ervaren, voelen hoe angst deel uitmaakte van mijn overlevingssysteem.
Dat angst mij niet alleen maar negativiteit bracht in mijn verleden, maar ook daadkracht en overleving.
Dat vanuit angst pleasen en leugens werden geboren om mijn leven van toen aan te kunnen. Angst was toen mijn overleving.
Samen met jou heb ik gevoeld, gezien dat angst nu kleiner mag worden in mij en IK groter mag zijn.
In het leven van nu heb ik angst op een gezonde manier nodig. Mijn angst mag wonen in mij, maar wel waar IK beslis dat hij woont.
Je leerde mij mijn IK kennen
Je liet haar samen met mij groeien
Ik mocht praten, bang zijn, huilen, onzeker zijn…
het mooiste wat je mij hebt gegeven is vertrouwen
Jouw vertrouwen in mij, maar ook het vertrouwen in mijzelf.
Door al het praten, huilen, mediteren, visualiseren, opstellingen, tikken, schrijven en vooral jouw liefde werd IK geboren in mij.
En ook mijn IK veroordeelde je niet. Je ontving mij met open armen vol liefde en vertrouwen.
Wat ik het allermooiste vind aan jou is dat je geen enkele emotie in mij hebt veroordeeld. Alles mocht er zijn, niets was raar of negatief.
Je veroordeelde mij niet, dat gaf mij kracht en vertrouwen.
Wat er veranderd is in mij, is dat ik nu samen met mijn angst in de stoel voor het raam achter de anthuriums zit.
En ik wacht niet meer op een ander leven…..
IK ben begonnen aan een ander leven!!!
Het leven van Mij
Een leven waarin het steeds meer en meer om Mij gaat
Een leven waarin Ik steeds meer voel wat ik wil en nodig heb.
Een leven waarin Ik ook steeds meer voor mezelf durf op te komen en durf te staan voor wat Ik wil.
Een leven waarin IK een stem heeft gekregen en angst diep in mij haar welverdiende rust krijgt.
Het is een spannend, nieuw maar vooral mooi pad waar ik nu op loop.
Ik geniet van alles wat lukt
Ik geniet van de rust in mij
Ik geniet van alle momenten dat ik kan voelen wat IK wil en ik geniet nog meer als ik daar ook voor durf te staan.
Ik dacht dat als ik klaar zou zijn met dit project dat ik dan zou werken ofzo, en niet meer nutteloos door het leven zou gaan met een gevoel “is dit het nou”..
Maar dit is vele malen mooier.
IK ben geboren en heb er alle vertrouwen in dat ik ook uiteindelijk zal ontdekken wat ik nog wil gaan doen in mijn leven als IK
Er waren veel momenten dat ik enorm bang was om niet meer in jouw leven te zijn. Dat de ontmoetingen klaar waren en er een eind zou komen aan dit traject.
Nu lieve Carla is dat anders,
ik ben niet meer bang voor dit moment,
ik ben wel blij dat dit niet onze laatste keer is :)…
maar bang ben ik niet meer,
Jij liet mij groeien en gaf mij heel veel vertrouwen,
En dat lieve Carla zal ik meenemen op mijn nieuwe pad
en vanuit dat vertrouwen weet ik zeker dat wij elkaar niet gaan verliezen
Per slot van rekening zal je me toch moeten opzoeken als je een handtekening wilt in het boek wat ik ooit ga schrijven:)
Lieve Carla ik ben zo ontzettend dankbaar dat jij op mijn pad kwam…
Jouw allergrootste cadeau naar mij was dat je niets van mij hebt veroordeeld. Alles mocht er zijn….daarin onderscheid je je echt van menig therapeut die ik tegenkwam op mijn levenspad. ( en je oneindige liefde)
Je bent een prachtig mooi mens….“
Wanneer je een angst al lang bij je draagt, lijkt het haast vertrouwd. Omdat je het al zo lang kent.
Maar realiseer je; ‘vertrouwd’ is iets anders dan ‘veilig’.
Laat het dus los. Stop te zeggen dat dit onmogelijk is, want het is een keuze die jij maakt.
Schakel hulp in wanneer dit lastig is. Ook dát is regie nemen.
Maak ruimte in je leven voor jouw doelen, wensen, verlangens.
Durf! Doe! Ervaar!
Zodat dat je later met een goed gevoel terugkijkt op je leven, omdat je kunt zeggen;
‘ik begon angstig, maar ik deed het toch!‘
Geniet je leven ♥
