Een nieuw jaar voelt vaak als een ‘frisse start’. Daardoor als dé tijd voor goede voornemens, die meestal heel snel, zelfs al ergens in de eerste weken, weer naar de achtergrond verdwijnen.
Misschien omdat je de lat te hoog legt of omdat je niet weet waar te beginnen. Nog vaker omdat je wel vol enthousiasme start, maar al snel weer in oude patronen schiet. Soms zelfs zó automatisch dat je dit pas na een tijdje ontdekt.
Of; je weet heel goed wat je niet meer wilt, maar wat je dan wél wilt..?!
Je neemt aan dat je dit toch éérst moet weten voordat je een eerste stap zet. Maar dat blijkt best een hele lastige. Waarom? Omdat het ‘oude’, ook al is het vaak nóg zo lastig, vertrouwd voelt… en je het (onbewust) best behoorlijk eng vindt om hiervan af te wijken.
Durf je wél een eerste stap te nemen dan bespeur je meestal al snel onrust, omdat een kritisch stemmetje in jezelf twijfel uitroept over hetgeen je doet.
Zo ben je al rap terug bij ‘af’. Heel even lijkt dit rust te geven, juist weer vanwege dat ‘oude, dus vertrouwde’. Maar al snel komt er een andere onrust voor in de plaats, want uiteindelijk verlang je diep van binnen tóch naar verandering.
Zo kun je een tijd lang ‘heen en weer’ getrokken worden.
Ken je de 5xG methode?
Gebeurtenis →Gedachte→ Gevoelens →Gedrag →Gevolg
Bijvoorbeeld
Gebeurtenis; iemand vraagt of je iets voor hem of haar wilt doen, terwijl je jezelf nét had voorgenomen vaker je grenzen te stellen!
Gedachte; meteen slaat de twijfel toe; kan ik wel nee zeggen…
Gevoelens; er gaat van alles door je heen; angst om afgewezen te worden als je nee zegt, teleurstelling dat diegene dat juist nú vraagt, want je had je nét voorgenomen om…misschien zelfs boosheid omdat je al een paar keer (waarschijnlijk héél voorzichtig) je grenzen hébt aangegeven, verdriet omdat je aanneemt ‘dat het ook helemaal niets uitmaakt, wát je ook doet, want je wordt toch nooit serieus genomen…’
Gedrag; deze gevoelens zijn verwarrend en op dit moment niet meer te overzien, laat staan dat je nu nog kunt voelen waar JIJ behoefte aan hebt, waardoor je in je oude patroon schiet en jezelf ‘ja’ hoort zeggen terwijl je veel liever ‘nee’ had gezegd…
Gevolg; je laat nooit duidelijk merken waar jij werkelijk behoefte aan hebt, dus het ‘gemorrel’ aan je grenzen blijft. Tot het punt dat je het écht niet langer trekt en je waarschijnlijk ‘ontploft’, waardoor je omgeving verbijsterd reageert, misschien zelfs verontwaardigd want niemand heeft door wat er van binnen bij jou speelt… Wat dan vaak gebeurt is dat anderen na de zoveelste ‘ontploffing’ hun schouders ophalen en denken ‘oh, het is weer zo ver…gaat vanzelf wel weer over’, waardoor jij je (terecht) wederom totaal niet serieus genomen voelt.
Wanneer je iets wilt veranderen ligt je focus vaak op stap 4; gedrag.
Je neemt jezelf voor om het écht anders te doen! Maar de 2 stappen daarvoor; ‘gedachte’ en ‘gevoel’ heb je éérst te onderzoeken wil je wérkelijk iets veranderen. Doe je dit niet, dan blijf je getriggerd worden en zul je keer op keer vervallen in oud gedrag.
Dit onderzoek vergt moed.
Waarom? Omdat ze ergens ooit zijn ontstaan als beschermingsmechanisme. Omdat je je op dat moment, in die situatie zó afgewezen voelde, ongezien, misschien zelfs totaal onbelangrijk…dat gevoel zó pijnlijk was, dat je je onbewust hebt voorgenomen dit nóóit meer te willen ervaren.
Je hebt een stem in jezelf ontwikkeld die je voortaan weerhoudt om iets uit te spreken of te doen waardoor deze pijn misschien opnieuw kan worden aangewakkerd.
Je vergeet alleen; dat was tóen. In die tijd was je nog een kind en niet opgewassen tegen de situatie.
Nu ben je volwassen en kun je besluiten om het voortaan ánders te doen.
Hoe? Dat hoef je nu nog niet precies te weten, het is al voldoende dat je je realiseert dat het anders kan én mag.
Heb je daar hulp bij nodig, neem dan contact op.
We kunnen eerst afspreken voor een (gratis) kennismakingsgesprek van een half uur om te kijken wat er bij jou speelt en of het fijn voelt om samen aan het werk te gaan.
‘Het nieuwe begint pas
na aanvaarding van het oude’
Carl Jung
