Ze voelt meestal haarscherp aan wanneer het ‘mis’ gaat in haar omgeving en weet intuïtief wat nodig is om de rust en harmonie te behouden of zelfs te herstellen. Dat dit meestal ten koste gaat van zichzelf, daar heeft ze nooit bij stilgestaan. Want wanneer het iemand om wie ze geeft niet goed gaat, of wanneer er onenigheid is, bekruipt haar een enorme onrust. Zo verkeert ze in een constante staat van alertheid; ál haar ‘antennes’ zijn naar buiten gericht. Ze kan zelfs al aan zien komen dat iets niet gaat werken en probeert dat preventief op te lossen. Dat kost haar véél energie, maar omdat ze dit al van jongs af aan doet, heeft ze dat niet in de gaten. Ze weet immers niet beter…
Zo’n aanvoelend vermogen is één van de waardevolle eigenschappen van Hoog Sensitiviteit.
Alleen, net als met élke positieve eigenschap, kan het ook zomaar een valkuil worden wanneer de balans wegvalt. Want jezelf aanpassen aan wat een ander of de situatie nodig heeft, is een oeverloze taak…
Het gevaar is dat je uiteindelijk niet eens meer weet wat jóuw behoeftes zijn, omdat je ze keer op keer naar achter duwt. Vaak in de hoop hier weer tijd en aandacht voor te hebben, als het éérst maar goed gaat met je omgeving. Ondertussen ga je als het ware ‘koppie onder’ in een poel van emoties, omdat je geen onderscheid meer kunt maken tussen die van jezelf en die van de ander.
Dit komt door onze spiegelneuronen. Iedereen heeft ze; ze helpen je als kind het gedrag van volwassenen te kopiëren. Zo leren we bijvoorbeeld lopen, maar ook gezichtsuitdrukkingen en emoties te interpreteren. Bijzonder nuttig dus! Alleen heb je als HSP veel méér spiegelneuronen dan de overige 80% van de bevolking… Dit maakt dat je emoties van anderen sneller aanvoelt, die vervolgens als het ware naar binnen trekt, waar ze zich mengen met jouw eigen emoties. Daardoor is niet meer te onderscheiden welke van jou en welke van de ander zijn.
Het voelt als één grote brei. Verwarrend en ongelooflijk vermoeiend.
Laatst vroeg ik een cliënt: ‘kies je er voor om een kameleon te zijn of een paradijsvogel?!’
Een paradijsvogel sprak haar wel aan, alleen gedroeg ze zich nog als een kameleon…
Die laatste past zich naadloos aan, kleurt mee met de omgeving en vergeet ondertussen haar eigen kleur. Een paradijsvogel daarentegen durft eigenzinnig te zijn, kiest haar eigen kleuren en geniet daarvan, zonder dat het gevoel haar bekruipt daarmee anderen tekort te doen. Ik geloof dat wanneer jij en ik daarvoor durven te kiezen, we anderen de vrijheid laten voelen dit ook te doen.
Ik weet dus wel waar ík voor kies…en jij?!
Alles begint met (h)erkenning. Onderzoek jezelf, wéét wat jouw valkuilen zijn, vertraag je reactie (ook al ‘trekt’ het oude vertrouwde gedrag nog zó), voel wat JIJ nodig hebt en durf díe keuze te maken! Dat is vaak best lastig omdat je meestal al heel lang in dit patroon leeft. Dus kun je hierbij hulp gebruiken, neem contact op.
