Grenzen aangeven voelt lastig
zó je best doen in álles en dan ineens… is het je te veel
intuïtief weten wat er speelt maar het rationeel nog niet kunnen uitleggen
regelmatig behoefte voelen om alleen te zijn
je zómaar verdrietig voelen
(extreem) loyaal, zorgzaam, rechtvaardig
enórm verantwoordelijkheidsgevoel
je voelt je vaak ‘anders’…
Nee, je bént niet gek…maar inderdaad wel ‘anders’. Dit zijn namelijk zomaar een paar eigenschappen van hoog sensitiviteit.
Je ervaart de wereld en het leven op een andere manier dan de meeste mensen. Als kind voel je dat al aan, wat een onveilig gevoel geeft.
Want als er één ding is waar je op jonge leeftijd behoefte aan hebt, dan is dat ´erbij horen´.
Je wilt je ´normaal´ voelen, net zoals de anderen, want verbinding geeft vanuit een oergevoel bescherming. Daarom stem je je zo goed mogelijk af en zul je nauwelijks twijfelen aan de regels en gewoonten van het gezin, want de behoefte om erbij te horen is zó groot, dat er simpelweg geen ruimte voor twijfel kán bestaan.
Áls er al twijfel is, dan is het aan jezelf…
en ook dát veroorzaakt een vervelend en vooral onveilig gevoel.
Zo ontstaat het overlevingsmechanisme ‘afstemmen en aanpassen’.
Dit kan alleen vanuit een constante staat van alertheid, want wie hoog sensitief is ervaart de wereld nou eenmaal ánders. Dit heeft te maken met spiegelneuronen. Die zijn bijzonder waardevol, want ze stellen ons o.a. in staat om te leren eten, lopen, spreken. Iedereen heeft ze, alleen wie hoog sensitief is heeft een groter aantal spiegelneuronen.
Dit maakt dat je de emotie van een ander niet alleen aanvoelt, maar als het ware naar binnen trekt.
Dat geeft onrust en verwarring omdat je iets voelt dat in feite niet van jou is. Bijvoorbeeld verdriet, terwijl je geen notie hebt waarom.
Onbewust stem je vervolgens af op wat de ander (of de situatie) nodig heeft om die onrust te laten verdwijnen. Want ook dát kun je goed. Het lastige is alleen dat er áltijd wel iemand in je omgeving is met wie het minder goed gaat.
Het gevaar dreigt dat je zó vaak op je omgeving afstemt, dat er weinig, soms zelfs géén ruimte overblijft voor jouw eigen emoties, gevoelens, laat staan wensen en verlangens.
Die worden vervolgens zo vaak genegeerd, dat ze als het ware verdwijnen.
Dat is natuurlijk niet echt zo… Diep van binnen zijn ze er nog steeds.
Vermoeidheid, zere schouders en/of nek, onrust, je niet gezien of gewaardeerd voelen, de behoefte ‘nú ik’ die maar nooit aan bod lijkt te komen, verdriet, verwarring, depressieve gevoelens zijn slechts enkele voorbeelden als gevolg.
De eerste stap is altijd bewustwording: ‘ik ben dus niet gek, het heeft een naam! Hoog sensitief’.
Je leest erover, voelt herkenning en waarschijnlijk al iets van opluchting.
Maar dan… Want een patroon waar je hele systeem feilloos op afgestemd is, is bijzonder lastig om in je eentje te doorbreken. Daardoor schiet je er onbewust elke keer weer in.
Herken je iets en kun je hulp gebruiken? Laten we dan afspreken. Gun jezelf dat…
Wil je weten of wij wel bij elkaar passen (heel belangrijk, vooral voor wie sensitief is…) dan plannen we vrijblijvend en gratis een kennismakingsgesprek van een half uur. Dat kan hier in de praktijk of online. Uit ervaring weet ik dat alleen dat korte gesprek al veel inzicht kan geven!
