Voel jij je wel eens BOOS?! Sta je jezelf dat dan volledig toe óf duw je het snel weg?
Omdat je hebt ervaren dat je omgeving daar afwijzend op reageert.
Bang bent voor de gevolgen.
Of omdat je daar zelf een oordeel over hebt, misschien zelfs wel vanuit angst om er in te blijven hangen.
‘Joh doe niet zo boos!’ Ik vond het vroeger vreselijk als dat werd gezegd, want ’t enige wat ik graag wilde was harmonie, de ‘lieve vrede’ bewaren. Daar hoorde ‘boos zijn’ niet bij…
Maar soms lukte het gewoon niet meer. Dan had ik té vaak m’n emoties weggeduwd.
Die ‘lieve vrede’ had ik dan misschien wel in m’n omgeving weten te bewaren, maar niet in mezelf…
Nú weet ik dat dit kwam omdat er té vaak, té ver over m’n grenzen werd gegaan. Ik vond ’t toen nog lastig om daar een halt aan toe te roepen. Mijn verantwoording dus, maar zo zag ik dat toen nog niet.
Dat kwam óók omdat ik zelf haarscherp grenzen van anderen aanvoelde en deze respecteerde.
In die tijd ging ik er nog vanuit dat iedereen dit kon aanvoelen, dus ’t was nogal kwetsend wanneer er schijnbaar onnadenkend over mijn grenzen heen werd gewalst.
Of hún ‘waarheid’ nam door allerlei argumenten af te vuren zóveel ruimte in, dat ik in verwarring niet eens meer kon bedenken waarom het voor mij anders voelde.
Dan kon ik verdwalen in mateloos overdenken, waardoor het moment van uitspreken voorbij was en ik dacht: ‘ach.. laat ook maar’.
Ik gunde me in die tijd dus weinig ‘oefening’ in het uitspreken van mezelf, waardoor de drempel steeds hoger werd.
Boosheid heeft altijd te maken met onverwerkte emoties.
Er is dan té veel IN JOU wat niet aangekeken en erkend is en dat NÚ aandacht nodig heeft.
Eén grote opeenstapeling van jaren her die er uit knalt en meestal ook nog eens tegen de verkeerde. De brei van weggeslikte teleurstellingen, vermoeidheid, angst, opgekropt verdriet is vaak een licht ontvlambare ‘bom’ onder relaties. Terwijl die ander vaak niets heeft te maken met het ontstaan hiervan, omdat de oorzaak ‘oud zeer’ is en de oorsprong verder weg ligt, krijgt diegene alsnog de hele lading.
Bovendien is boosheid een handige ´bliksemafleider´ van álle emoties die eronder zitten: angst om niet ‘goed genoeg’ te zijn, verdriet over zoals dingen in je leven gelopen zijn, teleurstelling omdat je weinig waardering voelt.
Liever boos (onbewust verdedigingsmechanisme) dan dát te moeten voelen!
Want boosheid voelt tenminste nog krachtig, al dat andere ondermijnend.
Boosheid is dus niet het probleem; de bijbehorende emoties onderdrukken zorgt voor complicaties.
Uiteindelijk kan zich dat uiten in klachten zoals rugpijn, vastzittende schouders, slapeloosheid, hoofdpijn, maag- en/of darmklachten, behoefte aan controle, bovenmatig denken, onverklaarbare ‘ontploffingen’, zelfs depressiviteit.
Op een rustige manier jouw waarheid en je gevoel uitspreken geeft ruimte in jezelf, biedt de gelegenheid elkaar beter te leren kennen, waardoor begrip en respect over en weer ontstaat.
Zie emoties dus niet als vijand maar als belangrijke boodschapper.
Boosheid is een brei van onderdrukte emoties.
